เขกหัว คือ

• มะเหงก
  เขก
  โขก

• เข     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• เขก     ก. ใช้ด้านหลังของข้อนิ้วที่งอเข้าด้วยกันเคาะลงไป เช่น ใช้มะเหงกเขกหัว.
• กห     กระทรวงกลาโหม
• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• การเขก    การกระตุก การกระทุ้ง การกระแทก การชน เสียงเคาะ การโขก
• นักโขกหมากรุก    นักโขก นักหมากรุก คนเล่นหมากรุก นักกีฬาหมากรุก ผู้เล่นหมากรุก
• แขกแปลกหน้า    แขก
• วิธีการเย็บปักหรือตะเข็บ    ผลงานเย็บปักหรือตะเข็บ อาการเจ็บปวดอย่างกะทันหัน เข็มหนึ่ง
• แขกเต้าเข้ารัง    น. ท่ารำท่าหนึ่ง.
• ขิกหัว    (โบ) ก. หัวเราะเบา ๆ เช่น พระลออดบ่ได้ ขิกหัว. (ลอ).
• จิกหัว    ก. เอามือขยุ้มผมแล้วรั้งไป; บังคับให้พุ่งไป เช่น เครื่องบินจิกหัวลง; กดขี่, ข่มขี่, เช่น จิกหัวใช้.
• ชกหัว    v. เขกหรือโขกศีรษะด้วยกำปั้นเพราะเจ็บใจตัวเอง ชื่อพ้อง: ตีอกชกหัว ตัวอย่างการใช้: วันๆ เขาไม่คิดจะทำอะไรนอกจากตีอกชกหัวอย่างนี้
• ชักหัวคิว    v. เรียกรับผลประโยชน์จากผู้ประกอบการ ตัวอย่างการใช้: บริษัทเราชักหัวคิวจากบริษัทร่วม ทำให้มีรายได้เพิ่มขึ้นมา
• บอกหัว    (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. กะโหลกหัว.
• ผงกหัว    v. กระดกหน้าขึ้น ชื่อพ้อง: ผงกศีรษะ ตัวอย่างการใช้: เธอผงกหัวขึ้นมองเขาอย่างเต็มตาเมื่อฟังเขาพูดจบ

• ผมเกลียดคนที่เขกหัวผมที่สุด ถ้าคุณทำอีกครั้งล่ะก็ ผมจะ
• เดี๋ยวอย่ามาเขกหัวกันนะ