ขี้กบ คือ

• น. เศษไม้ที่ออกมาด้วยการไสกบ.

• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• กบ     ๑ น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว บ ป พ ฟ ภ สะกด ว่า แม่กบ หรือ มาตรากบ. ๒ น. ชื่อสัตว์สี่เท้าสะเทินน้ำสะเทินบกในวงศ์ Ranidae ไม่มีหาง
• ข้างกบ    น. กระดานกรุกระหนาบข้างเสาในพระระเบียง ปลายแผ่นกระดานยันใต้ท้องสะพานที่พาดอยู่บนหัวเสา, กระดานกรุกระหนาบข้างคูหาหรือช่องหน้าต่างโบสถ์ วิหาร พระที่นั่งต่าง ๆ, บานกบ ก็ว่า.
• ข้าวโกบ    (ถิ่น-อีสาน) น. ขนมนางเล็ด.
• กบี่    กะ- น. ลิง, นิยมเขียนเป็น กระบี่. (ป., ส. กปิ).
• กบข.    กองทุนบําเหน็จบํานาญข้าราชการ
• กบฎ    n. ผู้ประทุษร้ายต่อทางอาณาจักร ชื่อพ้อง: ผู้ทรยศ, ขบถ ตัวอย่างการใช้: รัฐบาลได้จัดตั้งหน่วยพิเศษเพื่อปราบปรามกบฏ clf.: คน, คณะ
• กบฏ    กะบด ก. ประทุษร้ายต่อทางอาณาจักร, ทรยศ. น. การประทุษร้ายต่อทางอาณาจักร, ความทรยศ; ผู้ประทุษร้ายต่อทางอาณาจักร, ผู้ทรยศ, ขบถ ก็ว่า; (กฎ) ชื่อความผิดอาญาฐานกระทำความผิดต่อความมั่นคงของรัฐภายในราชอาณาจ
• กบทู    น. สันแห่งหลังคาเรือน, ไม้ข่มข้างกลอน.
• กบิล    ๑ กะบิน (แบบ) น. ลิง. (ส. กปิล). ๒ กะบิน น. ระเบียบ, แบบ, ทาง, เช่น กบิลความ; วิธีการ เช่น กบิลเมือง; กระบวน, หมู่, เช่น กบิลไม้; บรรดา เช่น กบิลว่าน, คำนี้บางทีเขียนเป็น กะบิล กระบิล ระบิล. (เทียบ
• กบูร    กะบูน (แบบ) ว. แต่ง, ประดับ, งาม, เช่น ก็ใช้สาวสนมอนนกบูร. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์), คำนี้บางทีเขียนเป็น กระบูร กระบวร ขบูร ขบวร.
• จมูกบี้    v. จมูกที่แฟบผิดปกติ ตัวอย่างการใช้: ฝรั่งส่วนน้อยจมูกบี้ ส่วนใหญ่จมูกโด่งกันหมด
• รักบี้    น. ชื่อกีฬาชนิดหนึ่ง เล่นครั้งแรกที่โรงเรียนรักบี้ ประเทศอังกฤษ แบ่งผู้เล่นเป็น ๒ ฝ่าย โดยปรกติเล่นฝ่ายละ ๑๕ คน แต่ที่เล่นฝ่ายละ ๗ คนก็มี ผู้เล่นแต่ละฝ่ายพยายามแย่งลูกรักบี้ไปวางพ้นแนวประตูฝ่ายตรงข้
• ไข่กบ    ดูใน กินสี่ถ้วย.
• (ข.)    มาจากภาษาเขมร