ขี้กวน คือ

• ทำให้ยุ่งยาก

• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• กวน     ๑ ( ถิ่น-อีสาน ) ( ปาก ) น. กวาน, ชื่อตำแหน่งขุนนางในภาคอีสานสมัยโบราณ แต่ชาวอีสานบางถิ่นออกเสียงเป็น กวน เช่น บ้านเมืองข้อนขุนกวน ยาดไพร่. ๒
• วน     วะนะ- น. ป่าไม้, ดง. ( ป. ; ส. วนสฺ ว่า ป่า; น้ำ). ๑ ก. เวียนไปโดยรอบ เช่น ขับรถวนรอบสนาม, ไปโดยรอบเข้าหาศูนย์กลางหรือออกจากศูนย์กลาง เช่น
• กวนน้ำให้ขุ่น    (สำ) ก. ทำเรื่องราวที่สงบอยู่แล้วให้เกิดวุ่นวายขึ้นมา.
• ข่วน    ก. ขูดหรือขีดด้วยของแหลมเช่นหนามหรือเล็บ.
• ขันกว้าน    -กฺว้าน ก. ฉุดด้วยกว้าน.
• กวนตีน    กวนบาทา กวนโอ๊ย
• กวนอิม    พระแม่กวนอิม
• กวนใจ    v. ทำให้รำคาญใจ, ทำให้ยุ่งยากใจ , , ตัวอย่างการใช้: นี่ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตาย แต่ก็เป็นเรื่องจุกจิกกวนใจ
• กวนใน    คนใน แกว่งใน
• ก่อกวน    ก. ก่อให้เกิดความรำคาญหรือไม่สงบอยู่ได้.
• ตัวกวน    ตัวป่วน ตัวยุ่ง สิ่งที่รบกวน
• รบกวน    ก. ทำให้รำคาญ, ทำให้เดือดร้อน.
• วกวน    ก. ลดเลี้ยวไปมา, คดไปคดมา, เช่น ทางเข้าออกวกวน, อ้อมไปอ้อมมา, ย้อนไปย้อนมา, เช่น ให้การวกวน เขียนหนังสือวกวนอ่านไม่เข้าใจ.
• ้ก่อกวน    ทําให้กลุ้มใจ ทําให้วิตกกังวล