ขี้รังแค คือ

• น. ขุยหนังหัว มีลักษณะเป็นผง ๆ สีขาว, ขี้ลม หรือ รังแค ก็เรียก.

• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• รัง     ๑ น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Shorea siamensis Miq. ในวงศ์ Dipterocarpaceae เนื้อไม้แข็ง ใช้ในการก่อสร้าง. ๒ น. สิ่งซึ่งสัตว์พวกนก หนู
• รังแค     น. ขุยหนังหัว มีลักษณะเป็นผง ๆ สีขาว, ขี้รังแค หรือ ขี้ลม ก็ว่า.
• แค     น. ชื่อไม้ต้นชนิด Sesbania grandiflora Pers. ในวงศ์ Leguminosae ดอกมีทั้งสีขาวและสีแดง ยอดอ่อน ดอก และฝักกินได้ เปลือกใช้ทำยา,
• ขิงแครง    -แกฺลง, -แคฺรง ดู ขิง.
• รังคัดรังแค    ก. ตั้งข้อรังเกียจ เช่น ต่างฝ่ายต่างก็คอยแต่จะรังคัดรังแคกัน ลูกคนละแม่มักจะรังแครังคัดกัน.
• รังแครังคัด    ก. ตั้งข้อรังเกียจ เช่น ต่างฝ่ายต่างก็คอยแต่จะรังคัดรังแคกัน ลูกคนละแม่มักจะรังแครังคัดกัน.
• ร่องแคบบนถนน    ร่องทาง
• คั่งแค้น    ก. โกรธอัดอั้นอยู่ในใจ.
• เพียงแค่    adv. เพียงเท่านั้น ชื่อพ้อง: แค่เพียง ตัวอย่างการใช้: ถ้าออกกำลังเพียงแค่วันละ 15 นาที คุณก็มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงได้
• ขัดแค้น    ก. โกรธเจ็บใจอยู่ไม่หาย.
• ขุ่นแค้น    ก. โกรธอย่างเจ็บใจ.
• ข้นแค้น    ก. อัตคัด, ขัดสน, มักใช้เข้าคู่กับคำ ยากจน เป็น ยากจนข้นแค้น.
• ช่องแคบ    น. ทางน้ำยาวที่อยู่ระหว่างแผ่นดินหรือเกาะ เชื่อมต่อทะเลทั้ง ๒ ข้าง.
• ตั้งแคมป์    ตั้งค่าย สร้างค่าย

• ถ้าขี้รังแคหล่นลงพื้น มันคงจะทำให้คุณรำคาญทุกครั้งที่เหยียบมัน
• อี๋ ดูขี้รังแคของเฮียวริสิ