ขุนนาง คือ

• (โบ) น. ข้าราชการที่ได้รับพระราชทานสัญญาบัตร ตามปรกติต้องมีศักดินาตั้งแต่ ๔๐๐ ขึ้นไป.

• ขุน     ๑ น. ผู้เป็นใหญ่, หัวหน้า, บรรดาศักดิ์ข้าราชการรองจากหลวงลงมา เช่น ขุนวิจิตรมาตรา; เรียกหมากรุกตัวสำคัญที่สุด. ว. ใหญ่ เช่น ขุนเขา. ๒ ก.
• นา     ๑ น. พื้นที่ราบทำเป็นคันกั้นน้ำเป็นแปลง ๆ สำหรับปลูกข้าวเป็นต้น, พื้นที่มีลักษณะคล้ายนาสำหรับทำประโยชน์อื่น ๆ เรียกตามสิ่งที่ทำ เช่น นาเกลือ
• นาง     ๑ น. คำประกอบหน้าคำเพื่อแสดงว่าเป็นเพศหญิง เช่น นางฟ้า นางบำเรอ นางละคร นางพระกำนัล; คำแทนชื่อหญิง เช่น นางก็ร้อยพวงมาลัย; ( กฎ )
• ขุนน้ำขุนนาง    (ปาก) น. ขุนนาง.
• ขุนนางศักดินา    ขุนนาง ขุนนางสมัยกลาง เจ้าของที่ดินสมัยกลาง ข้าราชบริพาร ทาส adj
• ขุนนางผู้ใหญ่    ผู้ครอบครองที่ดินโดยได้สิทธิจากกษัตริย์ เจ้า
• ขุนนางหญิง    ภรรยาหรือภรรยาหม้ายของpeer
• ขุนนางหนุ่ม    คนหนุ่ม คหบดีหนุ่ม สภาพบุรุษหนุ่ม
• ขุนนางสมัยกลาง    ขุนนาง ขุนนางศักดินา
• ขุนนางนักวิชาการ    เทคโนแครต
• ขมิ้นนาง    ดู กระดูกอึ่ง.
• ข้างถนน    ริมถนน ข้างทาง ขอบทาง
• ขุนนางชั้นสูงของอังกฤษ    ท่านดยุค
• ชั้นขุนนาง    มีตระกูล
• ช้อนนาง    น. ต้นรางจืด. (พจน. ๒๔๙๓).

• แล้วต้องการที่จะเป็นขุนนางโดยการเขียนเรียงความ
• ของเปล่าขุนนางชั้นผู้น้อยและชาวบ้านอย่างแน่นอน
• เมื่อเหล่าขุนนางและประชาชนของพูยอได้ยินสิ่งนี้
• เจ้าคิดหรอว่าเจ้ามีเชื้อสายขุนนางอยู่ในตัวเจ้า
• ฝ่าบาททรงพยายามจะถ่วงดุลระหว่างขุนนางฝ่ายต่างๆ
• มีลูกชายของขุนนางมากมายที่คอยองค์หญิงอาฮนีอยู่
• ท่านต้องให้แน่นใจด้วยว่าพวกขุนนางจะได้อ่านด้วย
• เราต้องพึ่งพวกขุนนางท้องถิ่นเพราะไม่มีทางเลือก
• ขุนนางที่โลภมากและโหดเหี้ยมที่ทำเป็นมองไม่เห็น
• เธอเป็นคนที่อยู่ในร่างมนุษย์ ในหมู่ภรรยาขุนนาง '