ขุนน้ำขุนนาง คือ

• (ปาก) น. ขุนนาง.

• ขุน     ๑ น. ผู้เป็นใหญ่, หัวหน้า, บรรดาศักดิ์ข้าราชการรองจากหลวงลงมา เช่น ขุนวิจิตรมาตรา; เรียกหมากรุกตัวสำคัญที่สุด. ว. ใหญ่ เช่น ขุนเขา. ๒ ก.
• ขุนน้ำ     น. สายน้ำที่ไหลจากยอดเขา.
• น้ำ     น. สารประกอบซึ่งมีองค์ประกอบเป็นธาตุไฮโดรเจนและออกซิเจนในอัตราส่วน ๑ : ๘ โดยน้ำหนัก เมื่อบริสุทธิ์มีลักษณะเป็นของเหลว ใส ไม่มีสี กลิ่น รส
• ขุนนาง     ( โบ ) น. ข้าราชการที่ได้รับพระราชทานสัญญาบัตร ตามปรกติต้องมีศักดินาตั้งแต่ ๔๐๐ ขึ้นไป.
• นา     ๑ น. พื้นที่ราบทำเป็นคันกั้นน้ำเป็นแปลง ๆ สำหรับปลูกข้าวเป็นต้น, พื้นที่มีลักษณะคล้ายนาสำหรับทำประโยชน์อื่น ๆ เรียกตามสิ่งที่ทำ เช่น นาเกลือ
• นาง     ๑ น. คำประกอบหน้าคำเพื่อแสดงว่าเป็นเพศหญิง เช่น นางฟ้า นางบำเรอ นางละคร นางพระกำนัล; คำแทนชื่อหญิง เช่น นางก็ร้อยพวงมาลัย; ( กฎ )
• ขุนนางศักดินา    ขุนนาง ขุนนางสมัยกลาง เจ้าของที่ดินสมัยกลาง ข้าราชบริพาร ทาส adj
• ขุนนางผู้ใหญ่    ผู้ครอบครองที่ดินโดยได้สิทธิจากกษัตริย์ เจ้า
• ขุนนางหญิง    ภรรยาหรือภรรยาหม้ายของpeer
• ขุนนางหนุ่ม    คนหนุ่ม คหบดีหนุ่ม สภาพบุรุษหนุ่ม
• ขุนนางสมัยกลาง    ขุนนาง ขุนนางศักดินา
• ขมิ้นนาง    ดู กระดูกอึ่ง.
• ขุนนางนักวิชาการ    เทคโนแครต
• ข้างถนน    ริมถนน ข้างทาง ขอบทาง
• น้ำขึ้นน้ำลง    ช่วงระยะเวลาหนึ่ง สิ่งที่ขึ้น ๆ ลง ๆ สลับกัน ไหลตามกระแสน้ำ ปรากฏการณ์น้ำขึ้นน้ำลง