ขุนโจร คือ

• n.
  ผู้ร้ายซึ่งเป็นหัวหน้าใหญ่ที่ลักขโมยหรือปล้นสะดมทรัพย์สินผู้อื่น
  ตัวอย่างการใช้: จังหวัดสุพรรณบุรีในสมัยนั้นเป็นยุคที่ชุกชุมไปด้วยขุนโจรชื่อดังมากมาย
  clf.: คน

• ขุน     ๑ น. ผู้เป็นใหญ่, หัวหน้า, บรรดาศักดิ์ข้าราชการรองจากหลวงลงมา เช่น ขุนวิจิตรมาตรา; เรียกหมากรุกตัวสำคัญที่สุด. ว. ใหญ่ เช่น ขุนเขา. ๒ ก.
• โจร     ๑ โจน, โจระ-, โจนระ- น. ผู้ร้ายที่ลักขโมยหรือปล้นสะดมทรัพย์สินผู้อื่นเป็นต้น. ( ป. , ส. ). ๒ น. ชื่อโรคซางชนิดหนึ่ง เรียกว่า ซางโจร.
• จร     ๑ จอน, จอระ-, จะระ- ว. ไม่ใช่ประจำ เช่น คนจร รถจร, แทรกแปลกเข้ามา เช่น โรคจร ลมจร. ก. ไป, เที่ยวไป; ประพฤติ. ( ป. , ส. ),
• สอนลูกให้เป็นโจร    (สำ) ก. ไม่ว่ากล่าวอบรมสั่งสอนลูกให้เป็นคนดี เมื่อลูกไปลักขโมยของใครมาได้กลับชมเชยว่าเก่ง ในที่สุดลูกก็กลายเป็นโจร.
• โจร-    โจน, โจระ-, โจนระ- น. ผู้ร้ายที่ลักขโมยหรือปล้นสะดมทรัพย์สินผู้อื่นเป็นต้น. (ป., ส.).
• การกระทำที่เป็นโจรสลัด    การปล้นความคิด การละเมิดลิขสิทธิ์หรือสิทธิบัตรของคนอื่น
• การกระทําที่เป็นโจรสลัด    การปล้นสะดมในน่านน้ําทะเล
• จันโจษ    ก. โจษจัน, พูดอึง, พูดกันเซ็งแซ่, เล่าลือกันอื้ออึง, ในบทกลอนใช้ว่า จรรโจษ ก็มี.
• แบนโจ    น. เครื่องดนตรีชนิดหนึ่ง มีสาย ๕ สาย ใช้มือดีด. (อ. banjo).
• กลุ่มโจร    กลุ่มคนร้าย แก๊ง พวกมิจฉาชีพ
• ถ้ําโจร    ซ่องโจร รังโจน
• รังโจร    ซ่องโจร รังอาชญากร
• หมู่โจร    พวกโจร แก๊ง
• กองโจร    น. หน่วยกำลังที่ทำการรบแบบโจร.
• ของโจร    น. สิ่งของที่ถูกโจรกรรมมา.

• ด้วยเกียรติยศของขุนโจรสีน้ำเงิน
• ฉันชัวร์ว่าแกเป็นขุนโจรทมิฬ
• ยอดขุนโจร อิชิคาว่า โกเอม่อน
• ใช่ แล้วขุนโจรสีดำเป็นยังไง