โจร- คือ
โจน, โจระ-, โจนระ-
น. ผู้ร้ายที่ลักขโมยหรือปล้นสะดมทรัพย์สินผู้อื่นเป็นต้น. (ป., ส.).
- โจร ๑ โจน, โจระ-, โจนระ- น. ผู้ร้ายที่ลักขโมยหรือปล้นสะดมทรัพย์สินผู้อื่นเป็นต้น. ( ป. , ส. ). ๒ น. ชื่อโรคซางชนิดหนึ่ง เรียกว่า ซางโจร.
- จร ๑ จอน, จอระ-, จะระ- ว. ไม่ใช่ประจำ เช่น คนจร รถจร, แทรกแปลกเข้ามา เช่น โรคจร ลมจร. ก. ไป, เที่ยวไป; ประพฤติ. ( ป. , ส. ),
- จร- จอน, จอระ-, จะระ- ว. ไม่ใช่ประจำ เช่น คนจร รถจร, แทรกแปลกเข้ามา เช่น โรคจร ลมจร. ก. ไป, เที่ยวไป; ประพฤติ. ( ป. , ส. ), ใช้เป็นบทท้ายสมาสก็มี
- กลุ่มโจร กลุ่มคนร้าย แก๊ง พวกมิจฉาชีพ
- ขุนโจร n. ผู้ร้ายซึ่งเป็นหัวหน้าใหญ่ที่ลักขโมยหรือปล้นสะดมทรัพย์สินผู้อื่น ตัวอย่างการใช้: จังหวัดสุพรรณบุรีในสมัยนั้นเป็นยุคที่ชุกชุมไปด้วยขุนโจรชื่อดังมากมาย clf.: คน
- ถ้ําโจร ซ่องโจร รังโจน
- รังโจร ซ่องโจร รังอาชญากร
- หมู่โจร พวกโจร แก๊ง
- กองโจร น. หน่วยกำลังที่ทำการรบแบบโจร.
- ของโจร น. สิ่งของที่ถูกโจรกรรมมา.
- จรรโจษ จันโจด ก. โจษจัน, พูดอึง, พูดกันเซ็งแซ่, เล่าลือกันอื้ออึง, เช่น จรรโจษประชามี พลพิรียชาญชม. (สมุทรโฆษ), จันโจษ ก็ว่า.
- ซ่องโจร n. แหล่งมั่วสุมของโจร , , ชื่อพ้อง: ถ้ำโจร, รังโจน ตัวอย่างการใช้: ตำรวจใช้กำลังทั้งโรงพักในการทลายซ่องโจรกลางกรุง
- พวกโจร หมู่โจร แก๊ง
- สมุทรโจร สะหฺมุดทฺระ- น. โจรสลัด.
- โจรงัดบ้าน ตีนแมว ย่องเบา
มือถือ