คนช่างคิด คือ

• คนฉลาด
  คนหลักแหลม
  คนหัวดี
  เจ้าปัญญา

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• ช่าง     ๑ น. ผู้ชำนาญในการฝีมือหรือศิลปะอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น ช่างตัดเสื้อ ช่างไม้ ช่างไฟ. ว. มีนิสัยชอบในทางใดทางหนึ่ง เช่น ช่างคิด ช่างพูด
• ช่างคิด     ช่างประดิษฐ์ หลักแหลม เข้าใจคิด เฉลียวฉลาด ฉลาด หัวไว เจ้าความคิด เจ้าปัญญา คิดมาก หมกมุ่น หัวดี
• คิด     ก. ทำให้ปรากฏเป็นรูปหรือประกอบให้เป็นรูปหรือเป็นเรื่องขึ้นในใจ; ใคร่ครวญ, ไตร่ตรอง, เช่น เรื่องนี้ยากยังคิดไม่ออก; คาดคะเน เช่น
• คนช่างพูด    คนพูดไม่ชัด
• การเป็นคนช่างพูด    ความช่างพูด
• คนช่างติ    คนช่างวิพากษ์วิจารณ์
• ดินชั้นล่าง    ดินชั้นใต้ผิว
• ผัวหญิงคนชั่ว    คนรักของหญิง ชู้รัก
• บางคน    บางท่าน
• คนช่างนินทา    คนชอบซุบซิบนินทา
• ดูบางคนเป็นตัวอย่าง    ปฏิบัติตาม
• คนชั้นต่ําสุดของสังคม    เด็กสลัม
• คนชั้นสูงในสังคม    ผู้มาจากชาติตระกูลสูงส่ง
• กลางคน    ว. มีอายุพ้นวัยหนุ่มสาว แต่ยังไม่แก่.

• เมื่อก่อนชั้นก็เป็นคนช่างคิดเหมือนเขาตอนนี้
• แล้วลี กลายเป็นคนช่างคิดแต่เมื่อไหร่กัน
• เธอต้องขอบใจฉันที่เป็นคนช่างคิดนะ !
• เพราะคุณเป็นคนช่างคิดงั้นสิ ?