คนตลบตะแลง คือ

• คนสับปลับ
  คนกลับกลอก
  คนพูดกลับกลอก
  คนไม่รักษาคำพูด
  คนพูดอย่างทำอย่าง
  คนหลอกลวง
  คนเสแสร้ง
  คนโกหก

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• ตลบ     ตะหฺลบ ก. เอาสิ่งที่เป็นแผ่นเป็นผืนเช่นชายม่านตีนมุ้งที่อยู่ข้างล่างหกกลับไปพาดไว้ข้างบนทั้งผืนทั้งแผ่น เช่น ตลบม่าน ตลบมุ้ง; ยกกลับ, หกกลับ,
• ตลบตะแลง     ว. พลิกแพลงด้วยเล่ห์เหลี่ยมให้หลงเชื่อ, ปลิ้นปล้อน.
• ลบ     ก. ทำให้หายไปด้วยอาการเช็ดหรือถู, ทำให้หายไป เช่น น้ำลบฝั่ง; หักออก, ชักออก, (ใช้แก่วิธีเลข). ว. ที่เป็นไปในทางร้าย ทางไม่ดี หรือทางทำลาย เช่น
• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• แล     ๑ ก. ดู, มอง, เช่น สองตาก็ไม่อยากแล เหลียวซ้ายแลขวา, ทอดตาดูเพื่อให้รู้ให้เห็น, มักใช้เข้าคู่กับคำ ดู หรือ เห็น เป็น แลดู แลเห็น. ๒ ว.
• แลง     ๑ น. ชื่อหินชนิดหนึ่ง เมื่ออยู่ใต้ดินมีลักษณะเป็นดินอ่อน เมื่อถูกลมแล้วแข็ง เป็นหินสีแดงอย่างอิฐเผา แต่ปรุเป็นรูเหมือนไม้ที่เพรียงกิน เรียกว่า
• ลง     ก. ไปสู่เบื้องต่ำหรือไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับขึ้น เช่น น้ำลง เครื่องบินลง, ไปสู่พื้นดินและพื้นอื่น ๆ เช่น ลงดิน ลงบันได ลงเรือ;
• คําพูดตลบตะแลง    การพูดอําพรางความจริง การพูดเล่นสํานวน คําพูดหลบเลี่ยง
• พูดตลบตะแลง    พูดหลบหลีก
• อย่างตลบตะแลง    อย่างพลิกผัน
• ความตลบตะแลง    ความพลิกผัน
• ตะแลงแกง    น. ทางสี่แพร่ง, ต่อมาเลือนไปหมายถึงที่สำหรับฆ่านักโทษในสมัยโบราณ.
• ฝุ่นตลบ    adv. เคลื่อนไหวอย่างสับสนอลหม่าน ชื่อพ้อง: ฝุ่นคลุ้ง, อลหม่าน ตัวอย่างการใช้: นักบอลวิ่งกันฝุ่นตลบตรงสนามหน้าเสาธงของโรงเรียน
• คนตะกละและคนหยาบคาย    คนที่น่าดูถูกเหยียดหยาม หมู หมูบ้าน

• หล่อนเป็นคนตลบตะแลง