คนติ๊งต๊อง คือ
"คนติ๊งต๊อง" การใช้"คนติ๊งต๊อง" อังกฤษ
- คน ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
- ติ ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
- ติ๊งต๊อง บ้า พิลึก เพี้ยน เป็นประสาทอ่อนๆ เพี้ยนๆ ทําบ้าๆ ทําโง่ๆ
- อง น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
- คนบ้องตื้น คนปัญญาอ่อน คนทึ่ม อีเดียด
- คนตีกลอง มือกลอง คนเล่นกลอง
- คนต่อรอง ผู้เจรจาต่อรอง
- คนต้องขัง (กฎ) น. บุคคลที่ถูกขังไว้ตามหมายขัง.
- เป็นตัวของตัวเอง เป็นอิสระและสามารถจัดการได้ด้วยตนเอง มีความเชื่อมั่นในตัวเอง มีเงินเพียงพอที่จะช่วยตัวเอง ไม่ขึ้นใคร ไม่อยู่ภายใต้การช่วยเหลือหรือสนับสนุนจากผู้อื่น มั่นใจในตัวเอง เชื่อมั่นในตัวเอง พึ่งตัวเอง เป็นธ
- ไม่เป็นตัวของตัวเอง ยอมรับใช้ สิ้นคิด เหมือนคนใช้ เหมือนทาส
- คนต่างเมือง คนต่างถิ่น คนแปลกหน้า
- คนเกิดหรืออาศัยอยู่ทางตะวันตกหรือภาคตะวันตกของประเทศ คนตะวันตก
- คนที่พึ่งตนเอง ผู้เป็นอิสระ ผู้เป็นเอกราช ผู้ไม่อยู่ใต้บังคับบัญชาของใคร
- คนหลงตัวเอง คนที่ทะนงตน คนอวดดี
- คนตี ผู้ตี
ประโยค
- นอกจากว่านายอยากเป็น คนติ๊งต๊องน้ำลายไหลยืด
- ชั้นเดาว่าชั้นคงดูเหมือนคนติ๊งต๊องนิดหน่อย
- ก็แค่คนติ๊งต๊อง ที่คลั่งฮีโร่ตกรุ่น
- คนติ๊งต๊องเทโคล่าใส่หัวฉันน่ะ