คนต้อนปศุสัตว์ คือ

• คนขับขี่
  คนขับรถ
  ค้อน
  เครื่องตอกเสาเข็ม
  ไม้ตีกอล์ฟชนิดหัวใหญ่

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• ต้อ     ๑ น. โรคอย่างหนึ่งเกิดที่ลูกตา ทำให้ตาพิการมองอะไรไม่เห็นชัดเจน หรืออาจทำให้ตาบอดได้ มีหลายชนิด. ๒ ว. อ้วนสั้น, อ้วนเตี้ย, เช่น ขวดต้อ
• ต้อน     ก. สกัดกั้นให้ไปตามที่ต้องการ, ไล่ไปโดยวิธีกันไม่ให้แตกฝูง, เช่น ต้อนควายเข้าคอก, ดักหน้าดักหลัง เช่น รำต้อน,
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• ปศุ     ปะสุ น. สัตว์เลี้ยงสำหรับใช้แรงงาน เช่น ช้าง ม้า วัว ควาย บางทีก็รวมถึงสัตว์เลี้ยงที่ใช้เป็นอาหารด้วย เช่น แพะ แกะ หมู, มักใช้ประกอบคำ สัตว์
• ปศุสัตว์     n. สัตว์เลี้ยงใช้แรงงานเช่น ช้าง ม้า แพะ แกะ วัว ควาย ชื่อพ้อง: ปศุ ตัวอย่างการใช้: การปลูกพืช และการเลี้ยงปศุสัตว์ รวมทั้งการผสม
• สัต     ๑ สัด, สัดตะ- ว. ดี, งาม; น่านับถือ. ( ส. ). ๒ สัด, สัดตะ- ว. เจ็ด. ( ป. สตฺต; ส. สปฺต).
• สัตว     สัดตะวะ-, สัด น. สิ่งมีชีวิตซึ่งแตกต่างไปจากพรรณไม้ ส่วนมากมีความรู้สึกและเคลื่อนไหวย้ายที่ไปได้เอง, ความหมายที่ใช้กันเป็นสามัญหมายถึง
• สัตว์     สัดตะวะ-, สัด น. สิ่งมีชีวิตซึ่งแตกต่างไปจากพรรณไม้ ส่วนมากมีความรู้สึกและเคลื่อนไหวย้ายที่ไปได้เอง, ความหมายที่ใช้กันเป็นสามัญหมายถึง
• ผู้ต้อนปศุสัตว์    ผู้ทะเลาะ ผู้โต้เถียง โคบาล
• คนงานปศุสัตว์    ผู้ดูแลพัสดุ ผู้เลี้ยงปศุสัตว์ เจ้าหน้าที่พัสดุ
• ผู้ไล่ต้อนปศุสัตว์    กรรมกรฟอกหนัง ผู้ถลกหนัง ผู้ปอกเปลือก พ่อค้าหนังสัตว์
• โรงเรือนปศุสัตว์    คอกปศุสัตว์ โรงเรือนกั้นแบ่งคอกภายใน โรงเรือนของสัตว์ โรงเรือนที่ปล่อยให้สัตว์เดินได้ โรงเรือนสัตว์ โรงเรือนเปิด โรงเลี้ยงสัตว์
• จํานวนปศุสัตว์    ขนาดฝูงสัตว์ ขนาดฝูงแกะ
• โจรปล้นปศุสัตว์    โจรขโมยวัวควาย