คนฟอกหนัง คือ

• ช่างฟอกหนัง

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• ฟอก     ก. ทำให้สะอาดหมดจด เช่น ฟอกผ้า ฟอกจิตใจ.
• ฟอกหนัง     ก. เอาหนังดิบมาแช่น้ำแล้วหมักไว้เพื่อทำเป็นหนังฟอก.
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• กห     กระทรวงกลาโหม
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• หนัง     ๑ น. ส่วนของร่างกายที่หุ้มเนื้ออยู่, หนังสัตว์ที่เอามาทำเป็นของใช้หรือเป็นอาหาร; การมหรสพอย่างหนึ่งเอาหนังสัตว์มาสลักเป็นภาพ เช่น หนังตะลุง,
• นัง     นาง
• ช่างฟอกหนัง    คนฟอกหนัง
• สถานที่ฟอกหนัง    โรงฟอกหนัง
• โรงฟอกหนัง    สถานที่ฟอกหนัง
• คนฟอกให้ขาว    ภาชนะที่ใช้ในการฟอกให้ขาว อัฒจันทร์กลางแจ้ง เครื่องฟอกให้ขาว
• กรรมกรฟอกหนัง    ผู้ถลกหนัง ผู้ปอกเปลือก ผู้ไล่ต้อนปศุสัตว์ พ่อค้าหนังสัตว์
• คนฟัง    n. ผู้รับฟังหรือรับชมรายการที่ออกอากาศผ่านทางสถานีวิทยุกระจายเสียงหรือแพร่ภาพทางโทรทัศน์เป็นต้น ชื่อพ้อง: ผู้ฟัง คำตรงข้าม: คนพูด ตัวอย่างการใช้: พระให้ศีลเสร็จก็เริ่มสวดอภิธรรม คนฟังน
• ออกเป็นฟอง    ผุดเป็นฟอง มีฟอง เป็นฟอง