คนสวมแว่นสายตา คือ

• คนสวมแว่น
  คนสวมแว่นตา
  ผู้สวมแว่นตา

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• คนสวมแว่น     คนสวมแว่นตา ผู้สวมแว่นตา คนสวมแว่นสายตา
• สว     สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
• สวม     ก. กิริยาที่เอาของที่เป็นโพรงเป็นวงเป็นต้นครอบลงบนอีกสิ่งหนึ่ง เช่น สวมชฎา สวมหมวก เกี้ยวสวมจุก, คล้อง เช่น สวมพวงมาลัย, นุ่ง ในคำว่า สวมกางเกง,
• สวมแว่น     คล้ายสวมแว่นตา คล้ายแว่น สวมแว่นตา
• แว่น     ๑ น. สิ่งที่เป็นแผ่นเป็นวงหรือเป็นดวง เช่น หั่นมะเขือเทศให้เป็นแว่น, ใช้แก่สิ่งซึ่งมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น อาจจะมีคำอื่นมาขยาย
• แว่นสายตา     n. แก้วหรือวัสดุใสทำเป็นเลนส์กลมๆ แบนๆ 2 แผ่น, เครื่องสวมตาเพื่อช่วยให้เห็นชัด ชื่อพ้อง: แว่นตา ตัวอย่างการใช้:
• สา     ๑ น. หมา. ( ป. ; ส. ศฺวนฺ). ๒ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ต้นกระสา. ( ดู กระสา ๓ ), ชื่อกระดาษที่ทำจากเปลือกต้นกระสา ใช้ทำร่มเป็นต้น เรียกว่า
• สาย     ๑ น. เวลาระหว่างเช้ากับเที่ยงประมาณ ๙.๐๐ น. ถึง ๑๐.๐๐ น. เช่น พอสายก็ออกเดินทาง. ว. ช้ากว่าเวลาที่กำหนด, ล่าช้า, เช่น มาทำงานสาย,
• สายตา     น. ระยะที่ตาจะมองเห็นได้ เช่น สุดสายตา อยู่ในสายตา, โดยปริยายหมายความว่า ความเอาใจใส่ดูแลอย่างใกล้ชิด เช่น
• ตา     ๑ น. พ่อของแม่, ผัวของยาย, ชายที่เป็นญาติชั้นเดียวกับพ่อของแม่หรือที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับตา, ( ปาก ) คำเรียกชายสูงอายุที่ตนไม่ค่อยเคารพนับถือ
• คนสวมแว่นตา    คนสวมแว่น ผู้สวมแว่นตา คนสวมแว่นสายตา
• คล้ายสวมแว่นตา    คล้ายแว่น สวมแว่น สวมแว่นตา
• ผู้สวมแว่นตา    คนสวมแว่น คนสวมแว่นตา คนสวมแว่นสายตา
• สวมแว่นตา    คล้ายสวมแว่นตา คล้ายแว่น สวมแว่น