คนหัวปี คือ

• คนโต

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• หัวปี     ว. ทีแรก, เกิดก่อนเพื่อน, เช่น ลูกคนหัวปี.
• ปี     น. เวลาชั่วโลกโคจรรอบดวงอาทิตย์ครั้งหนึ่งราว ๓๖๕ วัน; เวลา ๑๒ เดือนตามสุริยคติ.
• ลูกคนหัวปี    ลูกคนโต
• เกี่ยวกับคนหัวปี    เกี่ยวกับคนโต
• ลูกชายคนหัวปี    บุตรชายคนโต ลูกชายคนแรก ลูกชายคนโต
• คนผิวปาก    คนที่ทําให้เกิดเสียงหวีดหวิว
• วปุ    (แบบ) น. ตัว, ร่างกาย. (ป., ส.).
• แก้วป้องกันหนวด    แก้วบังหนวด
• คนแต่งตัวปอนๆ    คนที่ใส่ชุดผ้าขี้ริ้ว ผู้ที่แต่งกายขาดรุ่งริ่ง
• คนหนีหนี้    คนไม่ยอมจ่ายหนี้
• คนหนุ่ม    n. ชายที่อยู่ในวัยทำงาน ชื่อพ้อง: ชายหนุ่ม คำตรงข้าม: คนแก่ ตัวอย่างการใช้: ส่วนใหญ่เรื่องสั้นของเขาจะเป็นเรื่องของคนหนุ่มที่เจ็บปวดกับความทุกข์ยาก clf.: คน
• คนหลับ    คนที่งีบหลับ คนนอนหลับ
• คนหัวงู    คนเจ้าชู้