คนเบาปัญญา คือ

• คนเขลา
  คนเซ่อ
  คนโง่
  คนทึ่ม
  คนไม่มีหัวคิด
  หัวหุ่นไม้

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• เบา     ว. มีน้ำหนักน้อย, ตรงข้ามกับ หนัก; ย่อมเยา เช่น เบาราคา; ค่อย, ค่อย ๆ, เช่น เสียงเบา เดินเบา ๆ, ทุเลา เช่น ไข้เบาลง, ชะลอกำลังเร็วให้ช้าลง เช่น
• เบาปัญญา     ว. หย่อนความคิด, หย่อนสติปัญญา.
• บา     น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
• บาป     บาบ, บาบปะ- น. การกระทำผิดหลักคำสอนหรือข้อห้ามในศาสนา; ความชั่ว, ความมัวหมอง. ว. ชั่ว, มัวหมอง, เช่น คนใจบาป. ( ป. , ส. ปาป).
• ปัญญา     น. ความรอบรู้, ความรู้ทั่ว, ความฉลาดเกิดแต่เรียนและคิด, เช่น คนมีปัญญา หมดปัญญา. ( ป. ).
• คนโง่หรือคนเบาปัญญา adj    คนโง่ คนโง่บรม คนโง่มาก จิตบกพร่อง บุคคลที่มีระดับสติปัญญา ระหว่าง50-69
• ผู้เบาปัญญา    คนที่ไม่รู้
• ความเบาปัญญา    ความไม่เต็มบาท
• โง่เขลาเบาปัญญา    งี่เง่า โง่ โฉด
• เจ้าปัญญา    เฉลียวฉลาด ฉลาด ช่างคิด หลักแหลม หัวไว เจ้าความคิด คนฉลาด คนช่างคิด คนหลักแหลม คนหัวดี หัวดี
• เบญญา    น. ปัญญา.
• บังคนเบา    (ราชา) น. ปัสสาวะ, ใช้ว่า พระบังคนเบา.
• คนบาป    ผู้กระทำความชั่ว ผู้ทำบาป
• คนเป็นเบาหวาน    คนเป็นโรคเบาหวาน ผู้ป่วยโรคเบาหวาน