ผู้เบาปัญญา คือ

• คนที่ไม่รู้

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• เบา     ว. มีน้ำหนักน้อย, ตรงข้ามกับ หนัก; ย่อมเยา เช่น เบาราคา; ค่อย, ค่อย ๆ, เช่น เสียงเบา เดินเบา ๆ, ทุเลา เช่น ไข้เบาลง, ชะลอกำลังเร็วให้ช้าลง เช่น
• เบาปัญญา     ว. หย่อนความคิด, หย่อนสติปัญญา.
• บา     น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
• บาป     บาบ, บาบปะ- น. การกระทำผิดหลักคำสอนหรือข้อห้ามในศาสนา; ความชั่ว, ความมัวหมอง. ว. ชั่ว, มัวหมอง, เช่น คนใจบาป. ( ป. , ส. ปาป).
• ปัญญา     น. ความรอบรู้, ความรู้ทั่ว, ความฉลาดเกิดแต่เรียนและคิด, เช่น คนมีปัญญา หมดปัญญา. ( ป. ).
• คนเบาปัญญา    คนเขลา คนเซ่อ คนโง่ คนทึ่ม คนไม่มีหัวคิด หัวหุ่นไม้
• ความเบาปัญญา    ความไม่เต็มบาท
• โง่เขลาเบาปัญญา    งี่เง่า โง่ โฉด
• คนโง่หรือคนเบาปัญญา adj    คนโง่ คนโง่บรม คนโง่มาก จิตบกพร่อง บุคคลที่มีระดับสติปัญญา ระหว่าง50-69
• เจ้าปัญญา    เฉลียวฉลาด ฉลาด ช่างคิด หลักแหลม หัวไว เจ้าความคิด คนฉลาด คนช่างคิด คนหลักแหลม คนหัวดี หัวดี
• ผู้กระทำผิดอาญาประเภทเบา    การทำให้แตก การฝ่าฝืน การละเมิด
• เบญญา    น. ปัญญา.
• ผิดสัญญา    ตระบัดสัตย์ เสียสัตย์ ผิดคําพูด ละเมิดสัญญา
• ผิดคําสัญญา    ผิดคําพูด ผิดคําสัตย์

• " พวกเธอเป็นกลุ่มชนของผู้เบาปัญญา "
• หนุ่มสาวเซ็กซี่ผู้เบาปัญญา