คนเพี้ยน คือ
สัทอักษรสากล: [khon phīen] การออกเสียง:
"คนเพี้ยน" การใช้"คนเพี้ยน" อังกฤษ
ความหมาย
มือถือ
- คนพฤติกรรมแปลกจากผู้อื่น
คนไม่เต็มบาท
คนบ้า
- คน ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
- เพ ก. พังทลาย.
- เพี้ย ๑ น. ตำแหน่งขุนนางไทยแคว้นล้านนาและล้านช้าง คือ พญา. ๒ น. ชื่อเครื่องดีดฟังเสียงชนิดหนึ่ง ทำด้วยไม้ไผ่คล้ายจ้องหน่อง แต่จ้องหน่องใช้กระตุก
- เพี้ยน ว. ผิดแปลกไปเล็กน้อย เช่น หน้าเพี้ยน, คลาดเคลื่อน เช่น พูดเพี้ยน เสียงเพี้ยน, ผิดเพี้ยน ก็ว่า, โบราณใช้ เพียน ก็มี; ( ปาก ) ไม่ค่อยปรกติ
- พี ว. อ้วน, มักใช้เข้าคู่กับคำ อ้วน เป็น อ้วนพี. น. มัน.
- พี้ ( ถิ่น ) ว. นี้.
- คนเพี้ยนๆ คนพิลึก
- คนเขียน n. ผู้แต่งหนังสือ , , ชื่อพ้อง: ผู้เขียน, นักเขียน, ผู้แต่ง ตัวอย่างการใช้: คนเขียนบทกวีเรื่องฤดูกาลได้แรงบันดาลใจจากสถานการณ์หนึ่งของสังคมในช่วงนั้น clf.: คน
- เปลี่ยนเพื่อนหรือคนรักบ่อย คบหากับ
- เขียนเพิ่ม เพิ่มเติม
- คนเพิ่งหัด สมาชิกใหม่ คนเพิ่งเริ่ม ผู้เริ่มหัด พวกมือใหม่
- หุ่นที่สร้างขึ้นเพื่อล้อเลียนคนที่ไม่ชอบ รูปจําลองที่สร้างขึ้นเพื่อล้อเลียนคนที่ไม่ชอบ
- เขียนเพลง แต่ง ประพันธ์ แต่งเพลง ประพันธ์เพลง
- เขียนเพิ่มใน แทรกเข้าไปใน ใส่เพิ่มเข้าไปใน
- เปลี่ยนเพศ กลับเพศ แปลงเพศ
ประโยค
- ทำไมคุณถึงทำท่าแบบนั้นนะ มันอย่างกับคนเพี้ยนเลย
- ทำไมถึงคิดว่าคนเพี้ยน อย่างเขาอยากมีน้องสาวล่ะ ?
- แน่ล่ะ เขาคงจะไม่ได้มาพบคนเพี้ยนๆ แบบเจ้าเป็นแน่
- ถ้าคุณฟังดูเหมือนคนเพี้ยนล่ะก็ ผมอาจจะลบคุณออก
- ผมว่าคงเจ็บเพราะไปทะเลาะกับคนเพี้ยนๆเมื่อวานนี้
- เธอเริ่มทำหน้าแปลกๆ มันดูเหมือนคนเพี้ยนและเพี้ยน
- หรือไม่เธอก็เป็นแค่คนเพี้ยน ที่อยู่กับตัวเองไปวันๆ
- สำหรับคนเพี้ยนแล้ว ต้องถือว่านายทำได้ดีล่ะ
- มีคนเพี้ยน ๆ ข้างนอกนั่นที่คิดว่า เราเป็นอาชญากรสงคราม
- เขาเป็นคนเพี้ยนๆและมีอาการโรคจิตเล็กน้อย