ความหยุดชะงัก คือ

• การเลิกล้ม
  การแตกความสามัคคี
  ความแตกแยก
  ความไม่ต่อเนื่องกัน

• ความ     คฺวาม น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาม     วามะ- ว. ซ้าย, ข้างซ้าย. ( ป. , ส. ). ๑ ว. เป็นแสงเรือง ๆ อย่างแสงหิ่งห้อย เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม ทรายเหลือบหางยูงงาม ว่าหญ้า
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• หยุ     หฺยุ ( โบ ) ว. น่วม, อาการที่อ่อนจนกดบู้ลงได้.
• หยุด     ก. ชะงัก เช่น งูเลื้อยตัดหน้าเขาจึงหยุด, อยู่นิ่ง, อยู่กับที่, เช่น รถหยุด; พัก เช่น หยุดงานตอนเที่ยง, ไม่กระทำต่อ เช่น หยุดกิจการ, เลิก เช่น
• หยุดชะงัก     หยุด ยับยั้ง งัน จังงัง ชะงักงัน ตะลึง เงียบงัน ขัดขวาง หยุดยั้ง ขยัก ยั้ง ระงับ หักห้าม ซบเซา เซา ไม่เป็นไปตามคาด หยุดทํา ชะงัก ลังเล หยุดกระทันหัน
• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ยุด     ก. ฉุดไว้ เช่น ยุดมือ, ดึงไว้ เช่น ครุฑยุดนาค, รั้งไว้ เช่น ยุดไว้เป็นตัวประกัน.
• ชะ     ๑ ก. ทำให้สิ่งที่ติดอยู่หลุดไปหรือหมดไปด้วยน้ำ ในลักษณะและอาการอย่างชะแผล; ชำระล้างด้วยอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนชะลาน ฝนชะช่อมะม่วง. ๒
• ชะงัก     ก. หยุดลงกลางคันทันที.
• การทําให้หยุดชะงัก    การทําให้ล่าช้า
• การหยุดชะงัก    การชะงัก การชะงักงัน การหยุด การทําให้ล่าช้า ความต่อเนื่อง การขัดขวาง การแตกกระเจิง การหยุดนิ่ง การขัดจังหวะ
• ทําให้หยุดชะงัก    ขัด ขัดจังหวะ ทําให้ล่าช้า ทําให้สิ่งต่างๆ ไม่เป็นไปตามที่วางแผนไว้
• ความหยิก    ความโค้งงอ การขมวด