จระลึง คือ

• จะระ-
  (กลอน) ก. ตะลึง เช่น จระลิ่งทางทิพห้อง แห่งองค์. (ทวาทศมาส).

• จร     ๑ จอน, จอระ-, จะระ- ว. ไม่ใช่ประจำ เช่น คนจร รถจร, แทรกแปลกเข้ามา เช่น โรคจร ลมจร. ก. ไป, เที่ยวไป; ประพฤติ. ( ป. , ส. ),
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• จระลิ่ง    จะระ- (กลอน) ก. ตะลึง เช่น จระลิ่งทางทิพห้อง แห่งองค์. (ทวาทศมาส).
• จระลุง    จะระ- (กลอน) น. เสาตะลุง, โบราณเขียนเป็น จรลุง หรือ จลุง ก็มี เช่น แท่นที่สถิตย์ จรลุงโสภิต พื้นฉลักฉลุทอง. (ดุษฎีสังเวย), จลุงอาศน์เบญพาศเกลี้ยงเกลา พเนกพนักน่าเนา จะนอนก็ศุขสบไถง. (ดุษฎีสังเวย).
• กระลิง    (กลอน) ก. จับ, ถือ, โดยมากใช้เป็น กระลึง.
• กระลึง    (โบ) ก. จับ, ถือ, เช่น ชดกรกระลึงกุมแสง. (ลอ).
• ชระลั่ง    ชฺระ- (กลอน) ก. ทะลึ่งทะลั่ง เช่น จงสองเจ้าอย่าได้ทะลิ่นชระลั่งคอยนั่งเฝ้าพระบาท. (ม. คำหลวง กุมาร).
• ประลึง    (กลอน) ก. จับต้อง, ลูบคลำ.
• ประลุง    (กลอน) ก. ปลาบปลื้ม, ยินดี.
• ระลึกถึง    v. นึกถึงด้วยใจผูกพัน , ชื่อพ้อง: คนึงถึง, คิดถึง, รำลึกถึง ตัวอย่างการใช้: เพลง เดือนเพ็ญ ทำให้เขาระลึกถึงครั้งหนึ่งที่เข้าไปใช้ชีวิตอยู่ในป่าร่วมกับพี่น้องที่ร่วมอุดมการณ์เดียวกัน
• ระลุง    ก. ใจห่วงถึง, เป็นทุกข์ถึง, ระลวง ก็ใช้.
• ทะลิ่นชระลั่ง    -ชฺระ- (กลอน) ก. ทะลึ่งทะลั่ง.
• การระลึกถึง    ความทรงจํา การคิดถึง การนึกถึง การระลึก การจําได้ การฉลอง การจดจํา
• ทำให้ระลึกถึง    ชวนรำ-ลึกถึง เกี่ยวกับการรำลึกถึงอดีต เตือนความจำ เตือนความทรงจำ เตือนสติ เป็นของรำลึก
• ทําให้ระลึกถึง    ทําให้จดจํา ทําให้นึกถึง ทําพิธีรําลึกถึง ทําเพื่อเป็นอนุสรณ์ ทําให้ระลึกความหลัง ทําให้หวนนึกถึง เป็นอนุสรณ์ถึง ทําให้หวนคิดถึง ทําให้จําได้