กระลิง คือ

• (กลอน) ก. จับ, ถือ, โดยมากใช้เป็น กระลึง.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ลิ     ก. แตกบิ่นไปเล็กน้อย, อาการที่ของเป็นปุ่มเป็นแง่แตกบิ่นไปเล็กน้อย, เช่น พระกรรณพระพุทธรูปลิไปข้างหนึ่ง ขอบถ้วยลิไปนิดหนึ่ง.
• ลิง     ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลายชนิดในอันดับ Primates ลักษณะคล้ายคน แขนขายาว ตีนหน้าและตีนหลังใช้จับเกาะได้ มีทั้งชนิดที่มีหาง เช่น วอก (
• กระลึง    (โบ) ก. จับ, ถือ, เช่น ชดกรกระลึงกุมแสง. (ลอ).
• จระลิ่ง    จะระ- (กลอน) ก. ตะลึง เช่น จระลิ่งทางทิพห้อง แห่งองค์. (ทวาทศมาส).
• จระลึง    จะระ- (กลอน) ก. ตะลึง เช่น จระลิ่งทางทิพห้อง แห่งองค์. (ทวาทศมาส).
• จระลุง    จะระ- (กลอน) น. เสาตะลุง, โบราณเขียนเป็น จรลุง หรือ จลุง ก็มี เช่น แท่นที่สถิตย์ จรลุงโสภิต พื้นฉลักฉลุทอง. (ดุษฎีสังเวย), จลุงอาศน์เบญพาศเกลี้ยงเกลา พเนกพนักน่าเนา จะนอนก็ศุขสบไถง. (ดุษฎีสังเวย).
• ชระลั่ง    ชฺระ- (กลอน) ก. ทะลึ่งทะลั่ง เช่น จงสองเจ้าอย่าได้ทะลิ่นชระลั่งคอยนั่งเฝ้าพระบาท. (ม. คำหลวง กุมาร).
• ประลึง    (กลอน) ก. จับต้อง, ลูบคลำ.
• ประลุง    (กลอน) ก. ปลาบปลื้ม, ยินดี.
• ระลึกถึง    v. นึกถึงด้วยใจผูกพัน , ชื่อพ้อง: คนึงถึง, คิดถึง, รำลึกถึง ตัวอย่างการใช้: เพลง เดือนเพ็ญ ทำให้เขาระลึกถึงครั้งหนึ่งที่เข้าไปใช้ชีวิตอยู่ในป่าร่วมกับพี่น้องที่ร่วมอุดมการณ์เดียวกัน
• ระลุง    ก. ใจห่วงถึง, เป็นทุกข์ถึง, ระลวง ก็ใช้.
• กระลด    -หฺลด (กลอน; แผลงมาจาก กลด) น. ร่ม เช่น เทียวทองธงชัย และแซงกระลดชุมสาย. (สมุทรโฆษ).