จันเลาะ คือ

• น. ลำห้วย. (ข. เชฺราะ ว่า เหว, ลำธาร).

• จัน     น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ชนิด Diospyros decandra Lour. ในวงศ์ Ebenaceae ผลสุกสีเหลือง หอม กินได้, ชนิดลูกกลมแป้นกลางบุ๋ม ไม่มีเมล็ด เรียก
• จันเลา     น. ลำห้วย. ( ข. เชฺราะ ว่า เหว, ลำธาร).
• เลา     ๑ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Saccharum spontaneum L. ในวงศ์ Gramineae ดอกสีขาวเงิน เป็นมัน, พง หรือ อ้อยเลา ก็เรียก;
• เลาะ     ก. ชิดแนว เช่น พายเรือเลาะตลิ่ง เดินเลาะรั้ว; ลิด เช่น เลาะตาไม้; ทำให้ด้ายเป็นต้นที่เย็บหลุด เช่น เลาะตะเข็บ เลาะผ้า.
• ลา     ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Equus asinus ในวงศ์ Equidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับม้า รูปร่างคล้ายม้าแต่ตัวเล็กกว่า หูยาว ปลายหางเป็นพู่
• เดินเลาะ    v. เดินไปตามริม, เดินไปขนานกับขอบ ชื่อพ้อง: เดินเลียบ ตัวอย่างการใช้: ฉันเดินเลาะไปยังอีกฟากหนึ่งของกำแพงเพื่อรับลมเย็น
• ทะเลาะกันเพื่อ    ต่อสู้กันเพื่อ แข่งขันกันเพื่อ
• ทะเลาะกันเรื่อง    เถียงกันในเรื่อง ถกเถียงเรื่อง โต้เถียงเรื่อง
• ทะเลาะกันเอง    แตกแยกกับ
• ผู้เลาะ    ผู้ขลิบ ผู้เล็ม
• การทะเลาะกันเล็กน้อย    การจิบเครื่องดื่ม การทะเลาะวิวาท การมีปากเสียงกันเล็กน้อย ทะเลาะ อารมณ์เล็กน้อย เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว โต้เถียง
• กำเลาะ    (แบบ) ว. หนุ่ม, สาว, เช่น หากกูกำเลาะหลงกาม ไป่คำนึงความ แลโดยอำเภอลำพัง. (สุธน). (ข. กํโละ ว่า หนุ่ม).
• จำเลาะ    ก. ทะเลาะ. (ข. เฌฺลาะ).
• ฉอเลาะ    ว. พูดออดอ้อนหรือแสดงกิริยาทำนองนั้นเพื่อให้เขาเอ็นดูเป็นต้น (มักใช้เฉพาะเด็กหรือผู้หญิง).
• ชมเลาะ    (โบ) ก. ทะเลาะ เช่น ความชมเลาะกันก็จแรก. (ม. คำหลวง วนปเวสน์). (ข. เฌฺลาะ ว่า ทะเลาะ).