จำเลาะ คือ
"จำเลาะ" อังกฤษ
- จำ ๑ ก. กำหนดไว้ในใจ, ระลึกได้, เช่น จำหน้าได้. ๒ ก. ลงโทษด้วยวิธีเอาโซ่ตรวนล่ามไว้ เช่น จำโซ่ จำตรวน, ลงโทษด้วยวิธีขัง เช่น จำคุก. ๓ ก.
- เลา ๑ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Saccharum spontaneum L. ในวงศ์ Gramineae ดอกสีขาวเงิน เป็นมัน, พง หรือ อ้อยเลา ก็เรียก;
- เลาะ ก. ชิดแนว เช่น พายเรือเลาะตลิ่ง เดินเลาะรั้ว; ลิด เช่น เลาะตาไม้; ทำให้ด้ายเป็นต้นที่เย็บหลุด เช่น เลาะตะเข็บ เลาะผ้า.
- ลา ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Equus asinus ในวงศ์ Equidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับม้า รูปร่างคล้ายม้าแต่ตัวเล็กกว่า หูยาว ปลายหางเป็นพู่
- จำเลาะตา -เหฺลาะ- น. ซีกไม้ไผ่ที่มีตาไม้ติดอยู่.
- กำเลาะ (แบบ) ว. หนุ่ม, สาว, เช่น หากกูกำเลาะหลงกาม ไป่คำนึงความ แลโดยอำเภอลำพัง. (สุธน). (ข. กํโละ ว่า หนุ่ม).
- ลำเลาะ ก. ลัด, เลียบ.
- จำเลย น. (กฎ) บุคคลผู้ถูกฟ้องต่อศาลแล้ว; ผู้ถูกฟ้องความ. (กลอน) ก. เฉลย, ตอบ. (ข. จํเลิย ว่า ผู้ตอบ).
- จำเพาะ ว. เฉพาะ, เจาะจง, เผอิญ, เช่น จำเพาะฝนมาตกเวลาจะออกจากบ้านจึงไปไม่ได้.
- กำเลา (แบบ) ว. โง่, อ่อน, ไม่รู้เท่าทัน, ไม่มีไหวพริบ, เช่น ดุจตักแตนเต้นเห็นไฟ บมิใฝ่หนีไกล กำเลากำเลาะหวังเขญ. (อนิรุทธ). (ข. กํเลา จาก เขฺลา).
- ลักษณะจำเพาะ ภาษาเฉพาะท้องถิ่น
- ผู้เลาะ ผู้ขลิบ ผู้เล็ม
- จำเลยคดีอาญา ผู้ต้องหา จำเลยในคดีอาญา
- ทนายจำเลย ทนายความจำเลย
- จันเลาะ น. ลำห้วย. (ข. เชฺราะ ว่า เหว, ลำธาร).