ฉำแฉะ คือ

• ว. เฉอะแฉะ; อืดอาดล่าช้า.

• แฉ     ๑ น. เครื่องตีชนิดหนึ่ง ทำด้วยโลหะ สำหรับตีขัดจังหวะ เล็กกว่าฉาบ. ๒ ก. แบ, ตีแผ่, เปิดเผย, เช่น แฉไพ่.
• แฉะ     ก. เปียกหรือชุ่มน้ำอยู่เสมอ เช่น ถนนแฉะ ตาแฉะ, เปียกหรือชุ่มน้ำเกินไป เช่น ข้าวแฉะ; ไม่รีบร้อน, เฉื่อยชา, เช่น ทำงานแฉะ.
• ฉะ     ๑ ก. ฟันลงไป; ( ปาก ) คำใช้แทนกริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำห้อมล้อม เช่น ฉะปาก หมายความว่า ต่อยปาก, ฉะข้าว หมายความว่า กินข้าว. ๒
• ชื้นแฉะ    ชื้น มีเหงื่อชุ่ม หมาด เย็นชืดเหมือนคนตาย เย็นชื้น เหนียวเหนอะ เปียก แฉะ โชก ชุ่มไปด้วยน้ํา
• ทําให้แฉะ    ทําให้ชื้น ทําให้ชุ่ม ทําให้เปียก
• เฉื่อยแฉะ    ขี้เกียจ ฆ่าเวลา อืดอาด ชักช้าร่ําไร
• เปียกแฉะ    ก. มีน้ำชุ่มอยู่มาก เช่น ถนนเปียกแฉะ.
• แฉะแบะ    ว. อาการที่นั่งเฉื่อยชาอยู่นาน ๆ, เฉื่อยชา, แบะแฉะ ก็ว่า.
• แบะแฉะ    ว. อาการที่นั่งเฉื่อยชาอยู่นาน ๆ, เฉื่อยชา, แฉะแบะ ก็ว่า.
• คนเฉื่อยแฉะ    คนเกียจคร้าน
• ความชื้นแฉะ    ความเฉอะแฉะ ความแฉะ
• ความแฉะ    ความชื้นแฉะ ความเฉอะแฉะ
• เฉอะแฉะ    ว. เปียกเลอะเทอะเปรอะเปื้อน.
• ความเฉอะแฉะ    ความชื้นแฉะ ความแฉะ
• ความแฉะแบะ    ความขี้เกียจ ความเฉื่อย ความเฉื่อยชา