ชนจนพังหรือบุบ คือ

• ชนแรง

• ชน     ๑ ก. โดนแรง ๆ เช่น รถยนต์ชนต้นไม้, ชิดจนติด เช่น ตั้งตู้ชนฝา; บรรจบ เช่น ชนขวบ; ให้ต่อสู้กัน เช่น ชนโค ชนไก่. น.
• จน     ๑ ว. อัตคัดขัดสน, ฝืดเคือง, มีเงินไม่พอยังชีพ. ก. แพ้ เช่น หมากรุกจน; หมดทาง เช่น จนใจ คือ ไม่มีทางที่จะทำได้อย่างคิด, จนตรอก คือ ไม่มีทางไป,
• นพ     นบ, นบพะ- ว. เก้า (ใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น). ( ป. นว; ส. นวนฺ).
• พัง     ๑ ก. ทลาย เช่น บ้านพัง ตึกพัง, ทำให้ทลาย เช่น พังบ้าน พังประตู. ๒ น. ช้างตัวเมีย เรียกว่า ช้างพัง.
• หรือ     สัน. คำบอกความให้เลือกเอาอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น จะเอาเงินหรือทอง; คำประกอบกับประโยคคำถาม เช่น ไปหรือ.
• อบ     ก. ปรุงกลิ่นด้วยควันหรือรมด้วยกลิ่นในที่ที่ควันหรือกลิ่นกระจายออกไปไม่ได้; ทำให้ร้อนหรือสุกด้วยไอน้ำหรือไอไฟในที่ที่ความร้อนออกไม่ได้;
• บุ     ก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
• บุบ     ก. ทุบ ตำ หรือเคี้ยวเบา ๆ พอให้เป็นรอยหรือแตก; บู้ลง, บุ๋มลง, เช่น ขันบุบ แก้มบุบ.
• บ้านพักชานเมืองหรือชนบท    บ้านพัก
• วิ่งหรือเล่นจนถึงเส้นชัย    เล่นหรือวิ่งจนจบการแข่งขัน
• ฉงนจนพูดไม่ออก    ตกตะลึงจนพูดไม่ออก ตกใจเหมือนถูกสายฟ้า
• เปลี่ยนหรือเคลื่อนย้ายจนเกินจะเอื้อมถึงหรือเข้าถึง    เอื้อมไม่ถึง
• พูดจนลิงหลับ    (ปาก) ก. พูดจนผู้ฟังเคลิบเคลิ้มไปตาม.
• บ๊อบบี โจนส์    โจนส์ โรเบิร์ต ไทร์ โจนส์
• เป็นจริงสําหรับ    เกี่ยวช้องกับ