ชนด้วยเขา คือ
- ชน ๑ ก. โดนแรง ๆ เช่น รถยนต์ชนต้นไม้, ชิดจนติด เช่น ตั้งตู้ชนฝา; บรรจบ เช่น ชนขวบ; ให้ต่อสู้กัน เช่น ชนโค ชนไก่. น.
- ด้วย ว. คำแสดงกริยารวมหรือเพิ่ม เช่น สวยด้วยดีด้วย, แสดงกริยาร่วมกันหรือในทำนองเดียวกัน เช่น กินด้วย, แสดงความขอร้อง เช่น ช่วยด้วย บอกด้วย. บ.
- เข ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
- เขา ๑ น. เนินที่นูนสูงขึ้นไปเป็นจอมเด่น. ๒ น. สิ่งที่งอกออกมาจากหัวสัตว์บางพวก มีลักษณะแข็ง. ๓ น. ชื่อนกในวงศ์ Columbidae
- ขา ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
- ห้วยเขา หว่างเขา หุบ หุบเขา หุบเขาลำธาร แอ่งลึก
- ฆ่าด้วยเขา แทงด้วยเขา
- แทงด้วยเขา แทงด้วยงา ฆ่าด้วยเขา
- ที่ทําด้วยเขาสัตว์ ที่ทํามาจากเขาสัตว์
- เต็มไปด้วยเนินเขา คล้ายเนินเขา ชัน
- ยืนด้วยขา ลุกยืนสองขา
- ประกอบด้วยเขาสัตว์ คล้ายเขาสัตว์
- ขวยเขิน ก. กระดากอาย, สะเทิ้นอาย.
- คล้ายเขาสัตว์ ประกอบด้วยเขาสัตว์
- คล้ายเนินเขา ชัน เต็มไปด้วยเนินเขา