ชนด้วยเขา คือ

• ส่วนใบเรือที่โปร่งลม

• ชน     ๑ ก. โดนแรง ๆ เช่น รถยนต์ชนต้นไม้, ชิดจนติด เช่น ตั้งตู้ชนฝา; บรรจบ เช่น ชนขวบ; ให้ต่อสู้กัน เช่น ชนโค ชนไก่. น.
• ด้วย     ว. คำแสดงกริยารวมหรือเพิ่ม เช่น สวยด้วยดีด้วย, แสดงกริยาร่วมกันหรือในทำนองเดียวกัน เช่น กินด้วย, แสดงความขอร้อง เช่น ช่วยด้วย บอกด้วย. บ.
• เข     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• เขา     ๑ น. เนินที่นูนสูงขึ้นไปเป็นจอมเด่น. ๒ น. สิ่งที่งอกออกมาจากหัวสัตว์บางพวก มีลักษณะแข็ง. ๓ น. ชื่อนกในวงศ์ Columbidae
• ขา     ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
• ห้วยเขา    หว่างเขา หุบ หุบเขา หุบเขาลำธาร แอ่งลึก
• ฆ่าด้วยเขา    แทงด้วยเขา
• แทงด้วยเขา    แทงด้วยงา ฆ่าด้วยเขา
• ที่ทําด้วยเขาสัตว์    ที่ทํามาจากเขาสัตว์
• เต็มไปด้วยเนินเขา    คล้ายเนินเขา ชัน
• ยืนด้วยขา    ลุกยืนสองขา
• ประกอบด้วยเขาสัตว์    คล้ายเขาสัตว์
• ขวยเขิน    ก. กระดากอาย, สะเทิ้นอาย.
• คล้ายเขาสัตว์    ประกอบด้วยเขาสัตว์
• คล้ายเนินเขา    ชัน เต็มไปด้วยเนินเขา