ชรายุ คือ

• ชฺรา-
  (แบบ) น. คราบงู, รกที่ห่อหุ้มลูกคนหรือลูกสัตว์. (ส.).

• ชร     ชฺระ- เป็นพยางค์หน้าของคำที่ตั้งต้นด้วยตัว ช ในบทกลอน เช่น ชทึง เป็น ชรทึง. ๑ ชอน น. ลวดลาย, ลายประกอบริม, ระบาย, เช่น ขนนเขนยชร. ( ข. ). ๒
• ชรา     ชะ- ว. แก่ด้วยอายุ, ชำรุดทรุดโทรม. ( ป. , ส. ).
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ราย     น. เรื่อง ส่วน บุคคล หรือสิ่งซึ่งแยกกล่าวเป็นอย่าง ๆ ไป เช่น พิจารณาเป็นราย ๆ ไป แต่ละราย รายนี้เข้าที่ไหนบ่อนแตกที่นั่น,
• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ชายชรา    พ่อเฒ่า บรรพบุรุษ ปู่ / ตา ชายแก่
• สายตาชรา    สายตาผู้สูงอายุ
• เพชรายุธ    เพ็ดชะรายุด น. อาวุธเพชรของพระอินทร์, ชื่อหนึ่งของพระอินทร์. (ส. วชฺร + อาวุธ).
• คชราช    คดชะราด น. คุดทะราด เช่น ประชวรพระโรคสำหรับบุรุษกลายเป็นพระโรคคชราช. (พงศ. เลขา).
• คนชรา    คนสูงอายุ คนแก่ ผู้สูงวัย ผู้เฒ่า ผู้ชราภาพ ผู้อาวุโส ผู้สูงอายุ คนเฒ่าคนแก่ ไม้ใกล้ฝั่ง ผู้เฒ่าผู้แก่ คนสูงวัย ผู้ใหญ่ วัยชรา ประชากรผู้สูงอายุ ประชากรวัยชรา พลเมืองอาวุโส ของเก่า เพลงเก่า เรื่องเก
• ชรราง    ชฺระ- (กลอน) ก. ราง ๆ เช่น แฝงข่าวยินเยียชรราง. (แช่งน้ำ).
• ชราบ    ชฺราบ (โบ) ก. ทราบ. (ข. ชฺราบ).
• นิรชรา    -ระชะรา (แบบ) น. นางอัปสร. (ส.).
• ราชรถ    ราดชะรด น. ยานพาหนะชนิดล้อเลื่อน มีบุษบกเป็นเครื่องประกอบพระราชอิสริยยศของพระมหากษัตริย์ ในปัจจุบันมีอยู่ ๒ คัน คือ พระมหาพิชัยราชรถ กับ เวชยันตราชรถ ใช้ประดิษฐานพระบรมโกศและพระโกศ.
• วัยชรา    น. วัยที่ต่อจากวัยกลางคน อายุเกิน ๖๐ ปี.

• ใช่ แต่ไม่เห็นหญิงชรายุคเก่า