ชรแร่ง คือ

• ชฺระ-
  (กลอน) ก. แบ่ง, แยก, เช่น ฟ้าชรแร่งหกคลอง ช่วยดู. (แช่งน้ำ).

• ชร     ชฺระ- เป็นพยางค์หน้าของคำที่ตั้งต้นด้วยตัว ช ในบทกลอน เช่น ชทึง เป็น ชรทึง. ๑ ชอน น. ลวดลาย, ลายประกอบริม, ระบาย, เช่น ขนนเขนยชร. ( ข. ). ๒
• แร     ๑ ก. เขียนหรือทำเป็นเส้นเป็นเหลี่ยม, ถ้าเขียนเส้นด้วยสี เรียกว่า แรสี, ถ้าแกะเส้นบนไม้หรือบนผิวโลหะ เรียกว่า แรเส้น. ๒ ว.
• แร่     ๑ น. ธาตุหรือสารประกอบอนินทรีย์ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ มีสูตรเคมีและสมบัติอื่น ๆ ที่แน่นอนหรือเปลี่ยนแปลงได้ในวงจำกัดและนำมาถลุงได้ เช่น
• แร่ง     ๑ น. เครื่องร่อนของละเอียด. ก. กิริยาที่ใช้แร่งร่อนของละเอียด เช่น แร่งแป้ง. ๒ น. ที่วางศพหามศพรูปอย่างแคร่.
• ชรแรง    ชฺระ- (กลอน) ว. แรง ๆ, ขลัง, เช่น เยียชรแรง. (แช่งน้ำ).
• ชรทึง    ชฺระ- น. แม่น้ำ, ใช้ว่า จทึง ฉทึง ชทึง สทิง สทึง หรือ สรทึง ก็มี. (ข. สฺทึง ว่า คลอง).
• ชระลั่ง    ชฺระ- (กลอน) ก. ทะลึ่งทะลั่ง เช่น จงสองเจ้าอย่าได้ทะลิ่นชระลั่งคอยนั่งเฝ้าพระบาท. (ม. คำหลวง กุมาร).
• ชรอกชรัง    ชฺรอกชฺรัง ก. ซอกซอน, ซอกแซก.
• เพชรแกะ    ตราแกะ พลอยแกะ พิมพ์ด้วยพิมพ์แกะ รอยพิมพ์แกะ
• พืชรุ่นหลัง    ดอกผล ลูกหลาน
• เพชรหึง    ๑ เพ็ดชะ- น. ลมพายุใหญ่. ๒ เพ็ดชะ- น. ชื่อกล้วยไม้ชนิด Grammatophyllum speciosum Blume ในวงศ์ Orchidaceae ขึ้นเป็นกอบนคบไม้ ดอกใหญ่ สีเหลืองประม่วงแดงเข้ม, ว่านเพชรหึง ก็เรียก.
• แร้ง    น. ชื่อนกในวงศ์ เป็นนกที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในจำพวกเหยี่ยวแร้ง ปีกกว้าง หางสั้น หัวเล็ก ลำคอไม่มีขน กินซากสัตว์ มีหลายชนิด เช่น แร้งดำหิมาลัย (Aegypius monachus) พญาแร้ง (Sarcogyps calvus) แร้งสีน้ำตาล
• ชร-    ๓ ชฺระ- เป็นพยางค์หน้าของคำที่ตั้งต้นด้วยตัว ช ในบทกลอน เช่น ชทึง เป็น ชรทึง.
• ทะลิ่นชระลั่ง    -ชฺระ- (กลอน) ก. ทะลึ่งทะลั่ง.
• ลมเพชรหึง    reap the whirl wind รับโทษสำหรับความผิดที่ตนได้กระทำ กระแสน้ำวน ลมกรด ลมบ้าหมู ลมวน สิ่งหมุนวนที่มีอำนาจทำลายล้าง