ซึ่งชี้ขาด คือ

• ซึ่งทำให้สยบ
  ซึ่งทำให้แตก
  ซึ่งบดขยี้

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ชี     ๑ น. นักบวช เช่น ชีปะขาว; คำเรียกหญิงที่นุ่งขาวห่มขาว โกนคิ้วโกนผมถือศีล, แม่ชี ก็เรียก. ( ส. ชี ใช้พูดต้นนามเป็นเครื่องหมายแห่งความยกย่อง). ๒
• ชี้     น. เรียกนิ้วที่ ๒ นับแต่หัวแม่มือว่า นิ้วชี้. ก. เหยียดนิ้วชี้เป็นต้นตรงไปที่ใดที่หนึ่งเพื่อให้เห็นสิ่งที่ต้องการ, เหยียดตรง เช่น หางชี้; แนะนำ,
• ชี้ขาด     ก. สั่งเด็ดขาด, วินิจฉัยเด็ดขาด.
• ขา     ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
• ขาด     ก. แยกออกจากกันเพราะถูกดึง ตัด หรือฉีก เป็นต้น เช่น เชือกขาด แขนขาด ผ้าขาด; ควรจะมีแต่ไม่มี เช่น เศรษฐีขาดไฟ; มีไม่ครบ, มีไม่เต็ม, เช่น
• ขาดกําลังวังชา    เฉื่อยชา เซื่องซึม
• ซึ่งหัวขาด    ซึ่งไม่มีหัว
• ขาดกำลังวังชา    ไม่สามารถทำให้เกิดผล
• สิ่งที่เป็นเครื่องชี้ขาด    ผู้ชี้ขาด ผู้ตัดสิน
• ซึ่งขาดตอน    ซึ่งไม่ติดต่อกัน
• ซึ่งขาดทักษะ    ซึ่งไม่มีทักษะ
• ซึ่งขาดน้ํา    ซึ่งไม่มีน้ํา
• ซึ่งขาดผู้นํา    ซึ่งไร้ผู้นํา
• ซึ่งขาดรุ่งริ่ง    กะรุ่งกะริ่ง ฉีกขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย