ซึ่งปลิ้นปล้อน คือ

• ซึ่งหลอกลวง

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ปลิ้น     ปฺลิ้น ก. กลับข้างในบางส่วนให้โผล่ออกมา เช่น ปลิ้นตา, โผล่ยื่นหรือทำให้โผล่ยื่นออกมาจากสิ่งที่มีอะไรห่อหุ้มอยู่ เช่น พุงปลิ้น ตาปลิ้น; ( ปาก )
• ปลิ้นปล้อน     ก. ใช้อุบายล่อลวงเพื่อให้สำเร็จประโยชน์ตน.
• ลิ     ก. แตกบิ่นไปเล็กน้อย, อาการที่ของเป็นปุ่มเป็นแง่แตกบิ่นไปเล็กน้อย, เช่น พระกรรณพระพุทธรูปลิไปข้างหนึ่ง ขอบถ้วยลิไปนิดหนึ่ง.
• ลิ้น     น. อวัยวะที่อยู่ในปาก มีหน้าที่ ๑. กลั้วอาหารให้เข้ากันแล้วส่งลงในลำคอ ๒. ช่วยในการออกเสียง ๓. ให้รู้รส, ลิ้นสัตว์บางจำพวกเช่นจำพวกที่มีขน
• ิ้     พลิ้ว
• ปล้อน     ปฺล้อน ก. ปลิ้นเปลือกหรือเมล็ดในผลไม้ออกจากปาก เช่น ปล้อนเมล็ดลำไย ปล้อนเมล็ดน้อยหน่า, ลอกเปลือกผลไม้ออก เช่น ปล้อนมะพร้าว, มักใช้เข้าคู่กับคำ
• ล้อ     ๑ น. ส่วนของรถซึ่งเป็นวงกลมสำหรับหมุนเคลื่อนพารถไป, ลูกล้อ ก็ว่า. ก. กลิ้งหมุนไปอย่างล้อรถ เช่น ล้อสตางค์ให้กลิ้งไป. ๒ ก.
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• คนปลิ้นปล้อน    คนล่อลวง
• ซึ่งปลดปล่อย    ซึ่งผ่อนคลาย
• ซึ่งเปล่งปลั่ง    ซึ่งระยิบระยับ ซึ่งเป็นประกาย ซึ่งมีแสงแวววาว ซึ่งส่องแสงเรืองรอง
• ซึ่งปลุกปั่น    ซึ่งก้าวร้าว ซึ่งประตุ้น ซึ่งยั่ว ซึ่งแหย่
• ตอนปลาย    ขั้นสุดท้าย ข้างท้าย ปลายสุด ส่วนปลาย ข้างหลัง ด้านหลัง ตอนหลัง ท้าย ปลาย หาง
• เข็มซ่อนปลาย    น. เข็มสำหรับใช้กลัดเสื้อผ้า, เข็มกลัด ก็ว่า.