ซึ่งพูดเป็นนัย คือ

• ซึ่งพาดพิงถึงบางอย่าง
  ซึ่งอ้างอิง
  อุปมาอุปไมย

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ซึ่งพูดเป็น     ซึ่งมีความสามารถในการพูด ซึ่งมีวาทศิลป์ พูดดี
• พู     ๑ น. เรียกสิ่งที่มีลักษณะนูนออกมา เช่น พูทุเรียน. ๒ น. ถั่วพู. ( ดู ถั่วพู ).
• พูด     ก. เปล่งเสียงออกเป็นถ้อยคำ, พูดจา ก็ว่า.
• พูดเป็นนัย     ( สำ ) ก. พูดอ้อม ๆ โดยไม่บอกเรื่องราวตรง ๆ.
• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นนัย     ซึ่งรู้อยู่แก่ใจ ซึ่งเข้าใจโดยไม่ต้องพูด "โดยปริยาย เป็นสัญลักษณ์ เป็นเครื่องหมาย
• นัย     ไน, ไนยะ น. ข้อสำคัญ เช่น นัยแห่งเรื่องนี้; ความ, ความหมาย, เช่น หลายนัย; แนว, ทาง, เช่น ตีความได้หลายนัย; แง่ เช่น อีกนัยหนึ่ง. ( ป. นย).
• ซึ่งติดเป็นนิสัย    ซึ่งฝังลึก ซึ่งเป็นสันดาน
• การพูดเป็นนัย    การประจบประแจง การพูดเป็นเชิง การพูดเหน็บแนมหรือเสียดสี การแย้ม การบอกใบ้ การพูดเปรย การเสนอแนะเป็นนัยๆ
• ติดเป็นนิสัย    v. ประพฤติจนเคยชิน ทำให้เกิดเป็นนิสัยประจำตัว ตัวอย่างการใช้: ลูกฉันชอบกัดเล็บจนติดเป็นนิสัย ไม่รู้จะแก้ไขอย่างไรดี
• ที่ติดเป็นนิสัย    ติดนิสัย ติด ทําเป็นประจํา
• ซึ่งบอกเป็นนัย    ซึ่งละไว้ในฐานที่เข้าใจ
• เป็นนิสัย    ตลอดเวลา สม่ําเสมอ เป็นประจํา คุ้ยเคย ตามปกติ เคย เป็นปกติ เป็นประเพณี
• ซึ่งพิมพ์หรือจัดเป็นแนวตรง    มีลักษณะเป็นลำเสา