ซึ่งรกร้าง คือ

• ซึ่งถูกทอดทิ้ง
  ซึ่งว่างเปล่า
  ซึ่งไม่มีคนอาศัยอยู่
  ว่างเปล่า
  ซึ่งถูกละทิ้ง

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• รก     ๑ ว. ที่กระจัดกระจายอยู่เกลื่อนกลาดไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย เช่น ทิ้งกระดาษไว้รกบ้าน,
• รกร้าง     ว. รกเพราะปล่อยทิ้งไว้ เช่น ที่รกร้าง ที่ดินรกร้างว่างเปล่า.
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• ร้า     ๑ น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง รูปคล้ายนกยาง, มักเรียกกันว่า อีร้า. ( พจน. ๒๔๙๓). ๒ น. ชื่ออาหารชนิดหนึ่งทำด้วยปลาหมักเกลือ เรียกว่า ปลาร้า;
• ร้าง     ก. จากไปชั่วคราว เช่น นิราศร้างห่างเหเสน่หา, แยกกันอยู่แต่ยังไม่หย่าขาดจากกัน เช่น ผัวเมียร้างกัน. ว. ที่ถูกทอดทิ้ง เช่น พ่อร้าง แม่ร้าง,
• รกรุงรัง    รก รุงรัง ยุ่งเหยิง ซึ่งไม่เป็นระเบียบ รกร้าง รกเรื้อ
• ซึ่งรับจ้าง    ซึ่งเป็นลูกจ้าง
• การกระทําอย่างรักใคร่    การเอาอกเอาใจ
• การตั้งรกรากทางเกษตร    การตั้งถิ่นฐานในชนบท การตั้งรกรากใหม่ การอยู่ประจําที่
• ตั้งรกราก    ตั้งถิ่นฐาน ตั้งหลักแหล่ง สร้างถิ่นฐาน ตั้งหลักปักฐาน ฝังราก ทําให้เข้ามาอาศัยอยู่ เข้ามาอาศัยอยู่ อาศัยอยู่ อาศัย เข้าไปอยู่อาศัย
• ผู้ตั้งรกราก    ผู้ชำระหนี้ ผู้ตั้งถิ่นฐาน ผู้แก้ปัญหา ลักษณะชี้ขาด ลักษณะเด็ดขาด ผู้อพยพ ชาวอาณานิคม ผู้จัดการ ผู้ชําระหนี้
• ฝังรกราก    ก. ตั้งถิ่นฐานประจำ.
• ซึ่งแทรกระหว่างบรรทัด    ซึ่งเขียน / พิมพ์เพิ่มระหว่างบรรทัด
• พื้นที่รกร้าง    พื้นที่ทิ้งร้าง พื้นที่เปล่าประโยชน์