ซึ่งสับสนวุ่นวาย คือ

• ซึ่งไม่เป็นระเบียบ
  ซึ่งปั่นป่วน
  ซึ่งไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย
  ยุ่งเหยิง
  อีรุงตุงนัง

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ซึ่งสับสน     ซึ่งยุ่งเหยิง ซึ่งวุ่นวาย ยากที่จะเข้าใจ ซึ่งงุนงง งุนงง วิตกกังวล ไม่มีสมาธิ
• สับ     ๑ ก. เอาของมีคมเช่นมีดหรือขวานฟันลงไปโดยแรงหรือซอยถี่ ๆ เช่น สับกระดูกหมู สับมะละกอ, กิริยาที่เอาสิ่งมีปลายงอนหรือปลายแหลมเจาะลงไป เช่น
• สับสน     ก. ปะปนกันยุ่งไม่เป็นระเบียบ เช่น ข่าวสับสนทำให้ได้ข้อมูลไม่ถูกต้อง ผู้คนมากมายเดินไปมาสับสน.
• สับสนวุ่นวาย     v. ยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบทำให้เกิดความไม่สงบขึ้นได้ ชื่อพ้อง: ระส่ำระสาย, ยุ่งเหยิง, วุ่นวาย, ยุ่งวุ่นวาย ตัวอย่างการใช้:
• สน     ๑ น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดหลายสกุลในหลายวงศ์ เช่น สนสองใบ หรือ เกี๊ยะเปลือกหนา ( Pinus merkusii Jungh. de Vriese), สนสามใบ หรือ เกี๊ยะเปลือกบาง (
• นว     นะวะ- ว. เก้า, จำนวน ๙, (ใช้เป็นคำหน้าสมาส). ( ป. ; ส. นวนฺ).
• วุ่น     ก. ยุ่ง, ก้าวก่าย, เช่น คุณไม่ควรไปวุ่นกับเรื่องของคนอื่นเขา, สับสน เช่น งานมากทำให้สมองวุ่นไปหมด, อาการที่ต้องทำอะไรหลาย ๆ อย่างในขณะเดียวกัน
• วุ่นวาย     ก. เอาเป็นธุระมากเกินไป เช่น เขาชอบเข้าไปวุ่นวายกับเรื่องของคนอื่น ไม่ต้องเตรียมอะไรมากหรอก อย่าวุ่นวายไปเลย; ไม่สงบ เช่น
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาย     ๑ ก. ค่อยสิ้นไปตามคราวหรือกำหนดอายุเวลา เช่น มะม่วงวาย ตลาดวาย หัวใจวาย. ๒ ก. ตี เช่น วายทรวง. ( ข. ).
• อย่างสับสนวุ่นวาย    รีบๆ ร้อนๆ อย่างโกลาหล
• ความสับสนวุ่นวาย    ความปั่นป่วน ความยุ่งเหยิง ความอลหม่าน ความชุลมุน ความวุ่นวาย ความสับสนอลหม่าน ความโกลาหล ความอึกทึกครึกโครม ความเอะอะ เสียงดังสับสน ภาวะที่ยุ่งยากซับซ้อน ความไม่มีระเบียบ ความอลเวง ความไม่เป็นระเบี
• การสับสนวุ่นวาย    บินกระหึ่ม ส่งเสียงดังกระหึ่มหรือดังหวือ
• ทําให้สับสนวุ่นวาย    ทําให้ยุ่งเหยิง ทําให้ชุลมุน ทําให้วุ่ยวาย