ซึ่งหยุดนิ่ง คือ

• ซบเซา
  นิ่ง
  เฉื่อยชา
  แน่นิ่ง
  ซึ่งไม่เคลื่อนไหว
  ซึ่งไม่ไหวติง
  ที่ไม่ขยับเขยื้อน
  ที่ไม่สามารถเคลื่อนที่ได้

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• หยุ     หฺยุ ( โบ ) ว. น่วม, อาการที่อ่อนจนกดบู้ลงได้.
• หยุด     ก. ชะงัก เช่น งูเลื้อยตัดหน้าเขาจึงหยุด, อยู่นิ่ง, อยู่กับที่, เช่น รถหยุด; พัก เช่น หยุดงานตอนเที่ยง, ไม่กระทำต่อ เช่น หยุดกิจการ, เลิก เช่น
• หยุดนิ่ง     v. ไม่เคลื่อนไหว, ไม่ไหวติง ชื่อพ้อง: นิ่ง, อยู่นิ่ง, อยู่กับที่, คงที่ คำตรงข้าม: เคลื่อนไหว, ไหว ตัวอย่างการใช้:
• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ยุด     ก. ฉุดไว้ เช่น ยุดมือ, ดึงไว้ เช่น ครุฑยุดนาค, รั้งไว้ เช่น ยุดไว้เป็นตัวประกัน.
• นิ     ( โบ ) ใช้เสริมคำให้พยางค์สละสลวยขึ้น เช่น สนุกนิ สำนักนิ.
• นิ่ง     ก. เฉย, ไม่กระดุกกระดิก, ไม่เคลื่อนไหว, เช่น นอนนิ่ง น้ำนิ่ง นั่งนิ่ง ๆ, เงียบ, ไม่ส่งเสียง, เช่น นิ่งเสีย อย่าร้อง, ไม่พูดจา เช่น ถามแล้วนิ่ง,
• ซึ่งหยุดยั้ง    ซึ่งขบติด ซึ่งอุดตัน
• ซึ่งหยั่งไม่ถึง    ล้ําลึก ซึ่งยากหยั่งถึง
• หยังหยัง    ว. งาม. (ช.).
• ซึ่งหยั่งรู้    กว้างขวาง ซึ่งประกันความเสียหายอย่างกว้างขวาง เข้าใจได้กว้าง
• ยังหยัง    ว. รูปงาม. (ช.).
• การหยุดนิ่ง    การหยุดชะงัก