ซึ่งหลบเลี่ยง คือ

• ที่พยายามบอกปัด

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• หลบ     หฺลบ ก. หลีก, เลี่ยงไม่ให้พบ, เลี่ยงไม่ให้ถูก เช่น หลบลูกปืน; แอบ เช่น หลบเข้าหลังตู้; กลับเข้าใน เช่น ไข้หลบ; ปกคลุมหลุบลงมา
• หลบเลี่ยง     v. เลี่ยงที่จะไม่กระทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง ชื่อพ้อง: หลบ, เลี่ยง, หลีกเลี่ยง ตัวอย่างการใช้:
• ลบ     ก. ทำให้หายไปด้วยอาการเช็ดหรือถู, ทำให้หายไป เช่น น้ำลบฝั่ง; หักออก, ชักออก, (ใช้แก่วิธีเลข). ว. ที่เป็นไปในทางร้าย ทางไม่ดี หรือทางทำลาย เช่น
• เลี่ยง     ก. ลักษณะอาการที่เบี่ยงออกไปจากทางหรือแนวเดิม เช่น คำนี้ไม่สุภาพเลี่ยงไปใช้คำอื่น เจ้าหน้าที่ไม่ต้องการยิงให้ถูกผู้ประท้วงจึงยิงเลี่ยงไปทางอื่น
• ลี     ก. ไป.
• ลี่     ๑ น. ชื่อมดขนาดยาว ๕-๖ มิลลิเมตร อยู่กันเป็นฝูงตามต้นไม้ ทำรังด้วยดินและวัสดุเศษไม้ตามซอกกิ่งไม้ลักษณะคล้ายรังปลวก
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• ยง     ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
• เดินหลบเลี่ยง    หลบหลีก เดินลับๆ ล่อๆ เดินหลบมุม
• การหลบเลี่ยง    การหนีหน้า การหลบหน้า การหลบหลีก การหลีก
• คําพูดหลบเลี่ยง    การพูดอําพรางความจริง การพูดเล่นสํานวน คําพูดตลบตะแลง
• ซึ่งหลบหลีก    ซึ่งคืบคลานไปข้างหน้า ซึ่งดิ้นไปมา ซึ่งบิดตัว ซึ่งเลื่อย
• ที่สามารถหลบเลี่ยงได้    ซึ่งหลีกเลี่ยงได้
• ผู้ที่หลบเลี่ยงภาษีอากร    ผู้หนีภาษี