ซึ่งอ่านไม่ออก คือ

• ซึ่งแปลไม่ออก
  ซึ่งไม่มีความรู้
  อ่านยาก

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• งอ     ว. ลักษณะที่มีส่วนปลายหักโค้งเข้าหาตัวมันเองเช่นรูปอย่างขอ; เรียกหน้าซึ่งมีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจเป็นต้นว่า หน้างอ. ก.
• อ่า     ก. ประดับ, ตกแต่ง.
• อ่าน     ก. ว่าตามตัวหนังสือ, ถ้าออกเสียงด้วย เรียกว่า อ่านออกเสียง, ถ้าไม่ต้องออกเสียง เรียกว่า อ่านในใจ; สังเกตหรือพิจารณาดูเพื่อให้เข้าใจ เช่น
• อ่านไม่ออก     1) v. 2) v. อ่านหนังสือไม่ออก
• ไม่     ว. มิ, คำปฏิเสธความหมายของคำที่อยู่ถัดไป เช่น ไม่กิน ไม่ดี, ถ้าอยู่ท้ายคำ ต้องมีคำ หา อยู่หน้า เช่น หากินไม่.
• ออ     ๑ ก. รวมกันเป็นกลุ่ม, คั่งกันอยู่, เช่น คนอออยู่หน้าประตู. ๒ ( โบ ) น. คำนำหน้าชื่อผู้ชายที่ตนพูดด้วยหรือพูดถึง เช่น ออมั่น ออคง.
• ออก     ๑ ( โบ ) น. คำนำหน้าบรรดาศักดิ์ เช่น ออกพระ ออกหลวง ออกขุน; ( ถิ่น ) เรียกพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดว่า พ่อออก แม่ออก; เรียกเมืองที่สวามิภักดิ์ว่า
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• ที่อ่านไม่ออก    ที่แปลไม่ได้ ที่ไม่สามารถถอดรหัสได้
• ซึ่งออกเสียงไม่ประสานกัน    มีเสียงแหบหรือห้าว
• ซึ่งไม่แสดงออก    ซึ่งเก็บความรู้สึก
• การอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้    การไม่รู้หนังสือ
• คนอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้    คนไร้การศึกษา
• ซึ่งไม่ออกเขียนไม่ได้    ซึ่งไม่มีการศึกษา ซึ่งไม่มีความรู้ ซึ่งไม่รู้หนังสือ