ซึ่งเป็นสีขาวดํา คือ

• ซึ่งมีสีเดียว

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• สี     ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
• สีขาว     ขาว เศวต
• ขา     ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
• ขาว     ๑ น. สีชนิดหนึ่งเหมือนสำลี. ว. มีสีอย่างสำลี, โดยปริยายหมายความว่า แจ่มแจ้ง, สะอาดบริสุทธิ์, ปราศจากมลทิน. ๒ น. เทียนขาว. ( ดู เทียนขาว
• ดํา     คล้ํา มืด ดําน้ํา สีดํา ดํานา ปลูกข้าว กาฬ หม่น ค่อนข้างดํา มุดน้ํา
• ซึ่งเป็นสีขาวที่ผสมสีอื่นเล็กน้อย    ที่มีสีขาวนวล
• ซึ่งเป็นสี่เท่า    ซึ่งเป็นสี่หน
• ซึ่งมีผิวเป็นสีขาวใส    สีเขียวอมน้ำเงิน
• แดนสุขาวดี    สวรรค์ อำนาจสวรรค์ สุขาวดี เมืองฟ้า แดนสวรรค์ สรวงสวรรค์ เมืองสวรรค์
• ภาพขาวดํา    ภาพสีเดียว
• ทําให้เป็นสีขาว    ทําให้ขาว
• ซึ่งเป็นสี่หน    ซึ่งเป็นสี่เท่า
• ซึ่งเป็นส่วน    ซึ่งเป็นตอน ที่แบ่งเป็นตอนๆ เกี่ยวกับกลุ่ม