ซึ่งแผ่รังสี คือ

• ซึ่งมีลําแสง

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• แผ่     ก. คลี่ขยายกระจายออกไปให้มีลักษณะแบนราบหรือกว้างกว่าเดิมหรืออาการอื่น ๆ ที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น แผ่อาณาเขต แผ่หาง; ให้ เช่น แผ่ส่วนบุญ.
• แผ่รังสี     v. กระจายหรือขยายรังสีออกไป
• รัง     ๑ น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Shorea siamensis Miq. ในวงศ์ Dipterocarpaceae เนื้อไม้แข็ง ใช้ในการก่อสร้าง. ๒ น. สิ่งซึ่งสัตว์พวกนก หนู
• รังสี     น. แสง, แสงสว่าง. ( ป. รํสิ; ส. รศฺมี).
• สี     ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
• ซึ่งแผ่ซ่าน    ซึ่งสามารถแพร่กระจาย
• ร่างแผน    วางแผน
• ซึ่งแผ่ออก    ซึ่งขยายออกได้ ซึ่งขยายออก
• รู้สึกผ่องแผ้ว    รู้สึกอิ่มเอิบ
• ร่างแผนที่    ทําแผนที่ วาดแผนที่
• ซึ่งแผดเผา    ซึ่งทําให้แสบร้อน ้ร้อนมาก
• ซึ่งแผ่ออกได้    ซึ่งยืดหยุ่น
• ซึ่งแผ่ไปทั่ว    ทั่วถึง โดยตลอด
• การแผ่รังสี    (ความร้อน) น. การส่งถ่ายพลังงานความร้อนในลักษณะเป็นคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าซึ่งเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเท่ากับความเร็วของแสง เมื่อเทหวัตถุใดดูดกลืนคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้านั้นไว้ได้ คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าก็จะแปรสภาพเ