ซึ่งแหย่ คือ

• ซึ่งก้าวร้าว
  ซึ่งประตุ้น
  ซึ่งปลุกปั่น
  ซึ่งยั่ว

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• แห     ๑ น. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน ) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง. ๓ (
• แหย     แหฺย ว. อาการที่ไม่สู้ใครหรือเก้ออาย.
• แหย่     แหฺย่ ก. เอานิ้วมือหรือปลายไม้เป็นต้นแยงเข้าไป; เย้า, ทำให้เกิดความรำคาญหรือไม่สงบอยู่ได้; ลองดูชั้นเชิง.
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• หย็องแหย็ง    ว. ทำท่าเล่น ๆ ไม่เอาจริงเอาจัง เช่น นักมวยคู่นี้มัวแต่เต้นหย็องแหย็ง ๆ ไม่ชกกันเสียที; ไม่มีท่าทาง, ไม่เป็นระเบียบ, เช่น เต้นหย็องแหย็ง กระโดดหย็องแหย็ง ๆ.
• หย็องแหย็ง ๆ    ว. ทำท่าเล่น ๆ ไม่เอาจริงเอาจัง เช่น นักมวยคู่นี้มัวแต่เต้นหย็องแหย็ง ๆ ไม่ชกกันเสียที; ไม่มีท่าทาง, ไม่เป็นระเบียบ, เช่น เต้นหย็องแหย็ง กระโดดหย็องแหย็ง ๆ.
• ซึ่งมีเสียงแหลม    อู้อี้
• ซึ่งเป็นวงแหวน    ซึ่งประดับด้วยแหวน ซึ่งสวมแหวน
• ซึ่งแหลกเหลว    ซึ่งเสียโฉม
• คนยุแหย่    คนปล่อยข่าว
• ผู้ยุแหย่    ผู้ปลุกปั่น เครื่องเขย่าและผสม
• ผู้แหย่    สิ่งทีใช้แหย่ ไพ่โป๊กเกอร์ คนที่หยอกเย้าผู้อื่น
• ยิ้มแหย    -แหฺย ก. ยิ้มอย่างเก้ออาย.
• ยุแหย่    ก. ยุให้เขาแตกกัน เช่น ยุแหย่ให้เขาแตกสามัคคี.