ผู้แหย่ คือ

• สิ่งทีใช้แหย่
  ไพ่โป๊กเกอร์
  คนที่หยอกเย้าผู้อื่น

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• แห     ๑ น. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน ) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง. ๓ (
• แหย     แหฺย ว. อาการที่ไม่สู้ใครหรือเก้ออาย.
• แหย่     แหฺย่ ก. เอานิ้วมือหรือปลายไม้เป็นต้นแยงเข้าไป; เย้า, ทำให้เกิดความรำคาญหรือไม่สงบอยู่ได้; ลองดูชั้นเชิง.
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• ผู้ยุแหย่    ผู้ปลุกปั่น เครื่องเขย่าและผสม
• คนยุแหย่    คนปล่อยข่าว
• ซึ่งแหย่    ซึ่งก้าวร้าว ซึ่งประตุ้น ซึ่งปลุกปั่น ซึ่งยั่ว
• ยิ้มแหย    -แหฺย ก. ยิ้มอย่างเก้ออาย.
• ยุแหย่    ก. ยุให้เขาแตกกัน เช่น ยุแหย่ให้เขาแตกสามัคคี.
• เย้าแหย่    v. แกล้งทำให้โกรธหรืออายเพื่อความสนุก , , ชื่อพ้อง: กระเซ้า, แหย่เย้า ตัวอย่างการใช้: พี่รงค์ชอบที่จะเย้าแหย่กับเพื่อนนักเรียน
• แหยง    แหฺยง ก. ขยาด, ย่อท้อ, ไม่คิดสู้, เช่น พอเห็นหน้าก็แหยงเสียแล้ว. ว. อาการที่รู้สึกขยาด ย่อท้อหรือไม่คิดสู้, แหยง ๆ ก็ว่า, เช่น รู้สึกแหยง ๆ.
• แหยม    แหฺยม น. ปอยผมที่เอาไว้เป็นกระจุก, ส่วนของจุกที่แยกออกเป็นปอย ๆ ก่อนประกอบพิธีโกนจุก, เรียกหนวดที่เอาไว้แต่ ๒ ข้างริมฝีปากว่า หนวดแหยม.
• แหยะ    แหฺยะ ว. ไม่น่ากินไม่น่าแตะต้องเพราะแฉะ; อาการที่เคี้ยวข้าวเคี้ยวหมากเป็นต้นอย่างเนิบ ๆ.
• แหยะ ๆ    แหฺยะ ว. ไม่น่ากินไม่น่าแตะต้องเพราะแฉะ; อาการที่เคี้ยวข้าวเคี้ยวหมากเป็นต้นอย่างเนิบ ๆ.