ซึ่งไม่เข้าสังคม คือ

• ซึ่งไม่สังคมกับใคร
  ที่หลีกเลี่ยงการมีความสัมพันธ์กับผู้อื่น

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ไม่     ว. มิ, คำปฏิเสธความหมายของคำที่อยู่ถัดไป เช่น ไม่กิน ไม่ดี, ถ้าอยู่ท้ายคำ ต้องมีคำ หา อยู่หน้า เช่น หากินไม่.
• เข     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• เข้     ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) น. จระเข้. ( ดู จระเข้ ).
• เข้า     ๑ ก. อาการที่เคลื่อนไปข้างในหรือทำให้เคลื่อนไปข้างใน เช่น เข้าบ้าน เข้าถ้ำ เอาหนังสือเข้าตู้; เคลื่อนมาสู่ที่, มาถึง, เช่น รถด่วนเข้า ๑๐ โมง;
• เข้าสังคม     พบปะผู้คน เข้าสมาคม พบปะ พบปะสังสรรค์ สังคม เข้าผู้เข้าคน
• ข้า     ๑ น. บ่าวไพร่, คนรับใช้. ๒ ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด พูดกับผู้ที่เสมอกันอย่างเป็นกันเองหรือผู้ใหญ่พูดกับผู้น้อย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
• สัง     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ต้นมะสัง. ( ดู มะสัง ).
• สังค     สังคะ-, สัง น. ความข้องอยู่, การติดอยู่. ( ป. ; ส. สํค).
• สังคม     -คมมะ- น. คนจำนวนหนึ่งที่มีความสัมพันธ์ต่อเนื่องกันตามระเบียบ กฎเกณฑ์ โดยมีวัตถุประสงค์สำคัญร่วมกัน เช่น สังคมชนบท;
• คม     ๑ ก. ก้ม, คำนับ, ไหว้, ราชาศัพท์ใช้ว่า ทรงคมในความหมายว่า ทรงไหว้. (กร่อนมาจาก บังคม). ( ข. ). ๒ น. ส่วนบางมากจนสามารถบาดได้ เช่น คมมีด
• ซึ่งไม่ชอบเข้าสังคม    ซึ่งครุ่นคิดถึงเรื่องส่วนตัว ซึ่งเก็บเนื้อเก็บตัว
• ซึ่งชอบเข้าสังคม    ซึ่งชอบพบปะผู้คน
• ซึ่งไม่สังคมกับใคร    ซึ่งไม่เข้าสังคม ที่หลีกเลี่ยงการมีความสัมพันธ์กับผู้อื่น
• เข้าสังคมได้    ฉันกันเอง ฉันไมตรี ชอบพอ มีมิตรจิต มีไมตรี รู้จักมักคุ้นได้ สนิทสนม เพื่อนกัน