ตราลัญจกร คือ

• ลัญจกร

• ตร     หล่อ
• ตรา     ตฺรา น. เครื่องหมายที่มีลวดลายและทำเป็นรูปต่าง ๆ สำหรับประทับเป็นสำคัญ เช่น ตราพระราชสีห์ ตราพระคชสีห์ ตราบัวแก้ว,
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ลัญจกร     ลันจะกอน, ลันฉะกอน ( แบบ ) น. ตรา (สำหรับใช้ตีหรือประทับ), ใช้เป็นราชาศัพท์ว่า พระราชลัญจกร เช่น ประทับพระราชลัญจกร. ( ป. ).
• จก     ก. ฉก เช่น ระวังงูจะจกเอา, ล้วง เช่น รู้สึกเหมือนกับว่ามีมือใครมาจกกระเป๋า, ควัก เช่น น้องคงแอบมาจกเงินไป ๕๐๐ บาท, ขุด เช่น จกแรง ๆ หน่อย
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• ราชลัญจกร    ราดชะลันจะกอน น. ตราของพระมหากษัตริย์ (สำหรับใช้ตีหรือประทับ) เรียกว่า พระราชลัญจกร.
• สัญจกร    ตราประทับเล็ก ๆ ตราเล็ก ๆ เครื่องประทับตรา
• พระราชลัญจกร    ตรา ตราประทับ สัญลักษณ์ เครื่องหมาย เครื่องผนึก
• ปัญจกรีฑา    การแข่งขันปัญจกรีฑา
• การแข่งขันปัญจกรีฑา    ปัญจกรีฑา
• บัญจก    บันจก น. หมวด ๕, ประชุม ๕, เช่น ขันธบัญจก. (ป. ปญฺจก).
• ปัญจก    ปันจก, -จะกะ (แบบ) น. เบญจก, หมวด ๕. (ป.).
• ปัญจกะ    ปันจก, -จะกะ (แบบ) น. เบญจก, หมวด ๕. (ป.).
• พัญจก    พันจก น. ผู้ล่อลวง. (ป., ส. วญฺจก).