ตะกั่วขาว คือ

• ตะกั่วคาร์บอเนต

• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• ตะกั่ว     น. แร่จำพวกโลหะ มีลักษณะอ่อน ละลายตัวง่าย มีหลายชนิดด้วยกัน ได้แก่ ตะกั่วเกรียบ คือ ตะกั่วกรอบ ตะกั่วนม คือ ตะกั่วอ่อน; ( โบ ) ดีบุก เช่น
• ขา     ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
• ขาว     ๑ น. สีชนิดหนึ่งเหมือนสำลี. ว. มีสีอย่างสำลี, โดยปริยายหมายความว่า แจ่มแจ้ง, สะอาดบริสุทธิ์, ปราศจากมลทิน. ๒ น. เทียนขาว. ( ดู เทียนขาว
• แร่ตะกั่วขาว    เซรัสไซต์ แร่เซรัสไซต์ สารประกอบผงสีขาว ใช้เป็นสารสี
• ถั่วขาว    ดู รุ่ย ๑.
• บัวขาว    บุณฑริก ดอกบัวขาว
• ผิวขาว    1) adj. ที่มีผิวกายสีขาว fair (complexion) ตัวอย่างการใช้: เขาเป็นนายทหารผิวขาว ร่างกายสะโอดสะอง 2) n. ผิวกายสีขาว white man/woman ตัวอย่างการใช้: พวกผิวขาวมีจำนวนมากเป็นสา
• กล่าวขาน    โจษขาน เล่าขาน
• คนผิวขาว    ชาวผิวขาว กลุ่มคนผิวขาว ชนเผ่าคอเคเซียน
• ซีอิ้วขาว    ซีอิ้ว ซอสถั่วเหลือง
• หญิงผิวขาว    สตรีผิวขาว
• ตะกาว    น. ขอสำหรับเกี่ยวเรือ.
• ชาวผิวขาว    คนผิวขาว
• กลุ่มคนผิวขาว    คนผิวขาว ชนเผ่าคอเคเซียน