ตะกุยออก คือ

• ขัด
  ขูดออก
  ครูดออก

• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• ตะกุย     ก. เอามือหรือเท้าเป็นต้นคุ้ยหรือข่วน.
• กุ     ๑ ก. สร้างให้เป็นเรื่องเป็นข่าวขึ้นโดยไม่มีมูล. ๒ น. ชื่อกล้วยพันธุ์หนึ่ง, กล้วยสั้น ก็เรียก. ๓ ( โบ ) ก. กรุ เช่น กุกดดดาน คือ
• กุย     ๑ น. ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องชนิด Saiga tatarica ในวงศ์ Bovidae มีถิ่นกำเนิดในแถบไซบีเรียตอนใต้ มองโกเลียตะวันตก และจีนตะวันตกเฉียงเหนือ
• ยอ     ๑ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Morinda citrifolia L. ในวงศ์ Rubiaceae แก่นและรากใช้ย้อมผ้า ผลและใบกินได้. ๒ ก. กล่าวคำเพื่อเชิดชู เช่น ยอพระเกียรติ
• ออ     ๑ ก. รวมกันเป็นกลุ่ม, คั่งกันอยู่, เช่น คนอออยู่หน้าประตู. ๒ ( โบ ) น. คำนำหน้าชื่อผู้ชายที่ตนพูดด้วยหรือพูดถึง เช่น ออมั่น ออคง.
• ออก     ๑ ( โบ ) น. คำนำหน้าบรรดาศักดิ์ เช่น ออกพระ ออกหลวง ออกขุน; ( ถิ่น ) เรียกพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดว่า พ่อออก แม่ออก; เรียกเมืองที่สวามิภักดิ์ว่า
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• เยอรมันตะวันออก    ดีดีอาร์ ประเทศเยอรมัน สาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมัน
• พูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก    พูดอ้ําอึ้ง
• ตะวันออก    ว. เรียกทิศที่ดวงอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้าว่า ทิศตะวันออก, ตรงข้ามกับ ทิศตะวันตก; เรียกลมที่พัดมาจากทิศตะวันออกไปทางทิศตะวันตกในปลายฤดูฝนว่า ลมตะวันออก; เรียกประชาชนที่อยู่ในทวีปเอเชีย ส่วนมากเป็นพวกผิวเ
• คายออก    ราก อ้วก รากแตก อาเจียน พ่นออก
• ถ่ายออก    ขับออก ทําช่องระบายออก ระบายออก ระบาย ไหลออก
• ปล่อยออก    ผ่อนคลาย คลายออก ทําให้หลวม พ่น กระจายออก ส่องแสง ไหลออก หลั่ง ไหล ขับออก ระบายออก ส่งออกไป กระจายออกมา พลุ่ง ฟุ้ง ระเหยออก หายใจออก เปล่งออกมา แก้ออก
• ผายออก    กว้างขึ้น บานออก