ตะกูด คือ

• น. หางเสือเรือ, จะกูด หรือ จังกูด ก็ว่า.

• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• ตะกู     ดู กระทุ่ม ๑ .
• กู     ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด ในปัจจุบันมักถือกันว่าไม่สุภาพ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
• กูด     ๑ น. ชื่อเฟินหลายชนิดหลายสกุลและหลายวงศ์ ชนิดที่กินได้ เช่น กูดขาว หรือ ผักกูด ( Diplazium esculentum Sw.) กูดกิน [ Pteridium aquilinum (L.)
• ตะกรุด    -กฺรุด น. เครื่องรางอย่างหนึ่ง ทำด้วยโลหะหรือใบลานเป็นต้น โดยปรกติลงคาถาอาคมแล้วม้วนเป็นรูปกลมยาวและกลวง, กะตรุด ก็ว่า.
• ตะกั่วตัด    ว. สีนกพิราบหรือสีเทาอมฟ้า.
• บิดตะกูด    ว. อาการที่บิดไปบิดมาไม่ยอมทำอะไรหรือไม่ยอมทำตามสั่ง.
• ตะกี้    adv. เพิ่งล่วงไป, เพิ่งผ่านไป , ชื่อพ้อง: เมื่อกี๊, ประเดี๋ยว, สักครู่ ตัวอย่างการใช้: ตะกี้ฉันเห็นกระทิงตัวใหญ่วิ่งไปในป่า
• ดื่มอย่างตะกละ    ดื่มมากเกินไป ดื่มเต็มที่ ดื่มอั้กๆ
• ตะกละเป็นที่สุด    หิวที่สุด อยากที่สุด
• ตะกุกตะกัก    ว. ติด ๆ ขัด ๆ, ไม่สะดวก, ไม่ราบรื่น, (มักใช้แก่การอ่านหรือพูด).
• ตะกุยตะกาย    ก. พยายามป่ายปีนให้พ้นอันตราย.
• ที่ตะกุกตะกัก    ที่ลังเล ที่อึกอัก
• ตะกรน    ๑ -กฺรน น. อุปกรณ์ของเครื่องทอผ้า ใช้อย่างกระสวย แต่เป็นกระบอกมีหลอดด้ายอยู่ข้างใน. ๒ -กฺรน น. ขี้ตะกอนที่จับเกรอะอยู่ที่ก้นภาชนะ, กากโลหะที่หลอมแล้วติดอยู่ตามก้นเบ้า, ตะกรัน ก็ว่า.
• ตะกรัน    -กฺรัน ดู ตะกรน ๒.