ตะลอง คือ

• น. อัตราตวงของโบราณ มีพิกัดเท่ากับ ๔ กระชุก, และ ๔ ตะลอง เป็น ๑ เกวียน.

• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• ลอง     ๑ น. ของที่ทำรองรับไว้ชั้นใน เช่น ลองพระสุพรรณราช; ส่วนที่ประกอบชั้นนอกของพระโกศหรือโกศ เรียกว่า พระลอง หรือ ลอง. ๒ ก.
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ตะลอน    (ปาก) ก. เที่ยวไปเรื่อย ๆ.
• ระลอง    ก. เอ็นดู. (อนันตวิภาค).
• เที่ยวตะลอน    ตะลอน เตร็ดเตร่ เที่ยว เที่ยวร่อน เที่ยวเตร่
• เตะลูกบอลอย่างต่อเนื่อง    เตะตลอด
• ชระลอง    ชฺระ- น. ทางล่อง, ซอกเขา, ลำธาร, เช่น ผู้ชระลองล่วงห้วงมหรรณพ. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).
• ประลอง    ก. ทดสอบความรู้ความสามารถด้วยการต่อสู้หรือแข่งขันกัน เช่น ประลองฝีมือ ประลองกำลัง ประลองความเร็ว.
• บ้องตะลา    น. งูชนิดหนึ่ง, ตะยองสะลา ก็ว่า. (พจน. ๒๔๙๓).
• ละเลาะละลอง    ก. บรรลุถึงฝั่ง; ค่อยเป็นค่อยไปจนกว่าจะบรรลุถึงเป้าหมาย.
• กาซะลอง    (ถิ่น-พายัพ) น. ต้นปีบ. (ดู ปีบ ๑).
• ของกํามะลอ    ของไร้สาระ สิ่งประดับชิ้นเล็กๆ ไม่มีราคาค่างวด
• ประลองยุทธ์    ก. ซ้อมรบ.
• ลอยละล่อง    v. ทรงตัวอยู่ในอากาศ , ชื่อพ้อง: ลอย, ล่องลอย ตัวอย่างการใช้: ดอกหญ้าลอยละล่องขึ้นไปตามกระแสลมที่พัดผ่าน

• หากคุณกำลังมองหาไอศครีมแสนอร่อยบนถนนทาเคชิตะลองลองผสมกัน เป็นร้านไอศกรีมน่ารักที่เชี่ยวชาญในไอศกรีมนุ่ม ๆ