ตะเข้ขบฟัน คือ

• น. เรียกข้อไม้ตะพดที่ซ้อนกันและมีตาขบกัน.

• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• ตะเข้     ๑ ( ปาก ) น. จระเข้. ๒ น. ตัวไม้จากกลางจั่วบ้านตรงมายังชายคา พาดเป็นมุม ๔ มุม มีเฉพาะบ้านทรงปั้นหยาหรือทรงมนิลา;
• เข     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• เข้     ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) น. จระเข้. ( ดู จระเข้ ).
• ขบ     ๑ ก. เอาฟันเน้นเพื่อให้แตก เช่น ขบเมล็ดแตงโม, เอาฟันเน้นกัน เช่น ขบฟัน; กัด เช่น หมาใดตัวร้ายขบ บาทา. ( โลกนิติ );
• ฟัน     ๑ ก. เอาของมีคมเช่นดาบฟาดลงไป, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอาสันมือฟันอิฐ. ๒ น. กระดูกเป็นซี่ ๆ อยู่ในปากสำหรับกัด
• เสียงขบฟัน    เสียงกัด เสียงดังแหลม เสียงดีดนิ้ว
• ชอบฟื้นฝอยหาตะเข็บ    ต้องใช้ความระมัดระวังอย่างยิ่ง
• ตะเขิง    น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง. (เงาะป่า).
• ตะเข็บ    ๑ น. ชื่อสัตว์พวกเดียวกับตะขาบ แต่เรียกแยกโดยถือเอาพวกที่มีขนาดเล็ก เช่น ยาวต่ำกว่า ๕-๖ เซนติเมตรลงไป ลำตัวเล็ก มีจำนวนปล้อง ๓๑-๑๗๓ ปล้อง แต่ละปล้องมีขา ๑ คู่ และขายาวกว่าปล้องลำตัวมาก ที่แพร่หลาย เ
• ตะเข็บผ้า    รอยต่อ เส้นต่อ แนวต่อ
• ใส่ตะเข็บ    ใส่ขอบ ใส่ริม
• ตะเพิ่น    ว. พล่านไป, เจิ่นไป.
• ตะขบ    น. (๑) ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Flacourtia วงศ์ Flacourtiaceae เช่น ตะขบไทย (F. rukam Zoll. et Moritzi) ต้นมีหนาม ผลกลม สุกสีม่วงแดงหรือแดงเข้ม รสหวาน รากใช้ทำยาได้. (๒) ชื่อไม้ต้นชนิด Muntingia cal
• กุ้งตะเข็บ    กุ้งเล็ก ตะเข็บ