ตะเคียนเผือก คือ

• น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Homalium grandiflorum Benth. var. grandiflorum ในวงศ์ Flacourtiaceae มักขึ้นริมน้ำและที่ชุ่มชื้น ดอกคล้ายดอกพิกุล, ไก๊ หรือ พิกุลป่า ก็เรียก.

• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• ตะเคียน     น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Hopea odorata Roxb. ในวงศ์ Dipterocarpaceae เนื้อไม้แข็ง ใช้เลื่อยเป็นกระดาน และขุดทำเรือ.
• เค     โพแทสเซียม ตัวเค
• เคียน     ก. พัน, คาด, เช่น ผ้าขาวม้าเคียนพุง.
• เผ     น. ชื่อการพนันชนิดหนึ่ง ใช้ไพ่ป๊อก มักเล่นกัน ๔ คน เจ้ามือแจกไพ่คว่ำ ๑ ใบแรก แล้วแจกไพ่หงายอีก ๔ ใบ ก็มี แจกไพ่หงายใบที่ ๒ และที่ ๓
• เผือ     ( กลอน ) ส. ข้า, ฉัน, เช่น สองพี่คิดเองอ้า อย่าได้ถามเผือ. ( ลอ ), เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
• เผือก     ๑ น. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวชนิด Colocasia esculenta Schott ในวงศ์ Araceae ต้นและใบคล้ายบอน หัวทำให้สุกแล้วกินได้. ๒ ว. ขาวอย่างผิดปรกติ เช่น
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• ตะเคียนทอง    น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Hopea odorata Roxb. ในวงศ์ Dipterocarpaceae เนื้อไม้แข็ง ใช้เลื่อยเป็นกระดาน และขุดทำเรือ.
• ชนเผ่าคอเคเซียน    คนผิวขาว กลุ่มคนผิวขาว
• ตะเพียนน้ำเค็ม    ดู โคก ๒.
• ตะเพียน    น. ชื่อปลาน้ำจืดบางชนิดของบางสกุลในวงศ์ Cyprinidae ส่วนใหญ่อยู่ในสกุล Puntius และ Cyclocheilichthys หนวดสั้น เกล็ดสีขาวเงินขอบเรียบ ที่มีลำตัวสั้นป้อม แบนข้าง เช่น ตะเพียนขาว (P. gonionotus) ตะเพียน
• ตะเคียว    ๑ -เคฺรียว น. ถุงที่ถักด้วยด้ายหรือไหมเป็นตาโปร่งมีหูรูด. ๒ น. อาการที่ลูกบาศก์หรือลูกเต๋าเป็นต้นพิงตะแคงไม่ลงหน้าเรียบ.
• เครื่องดับตะเกียงหรือเทียน    ผู้ทำให้ดับ ผู้ยกเลิก เครื่องดับเพลิง
• ตะเครียว    -เคฺรียว น. ถุงที่ถักด้วยด้ายหรือไหมเป็นตาโปร่งมีหูรูด.