ติณชาติ คือ

• น. หญ้า, พืชจำพวกหญ้า.

• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• ติณ     ติน, ตินะ-, ตินนะ- น. หญ้า. ( ป. ).
• ชา     ๑ น. (๑) ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Camellia sinensis (L.) Kuntze ในวงศ์ Theaceae ขึ้นตามหุบเขาในเขตร้อน ใบใช้ชงเป็นเครื่องดื่ม, พายัพเรียก
• ชาต     ชาตะ- ก. เกิด. ( ป. ).
• ชาติ     ๑ ชาด, ชาติ-, ชาดติ- น. การเกิด เช่น ชาตินี้ ชาติหน้า; กำเนิด เช่น มีชาติมีสกุล; เหล่ากอ, เทือกเถา, เผ่าพันธุ์, เช่น ชาติเสือ ชาติขี้ข้า;
• ตฤณชาติ    น. หญ้าต่าง ๆ. (ส.).
• บุพพัณชาติ    -พันนะชาด น. พืชที่จะพึงกินก่อน ได้แก่ข้าวทุกชนิด. (ป. ปุพฺพณฺณชาติ; ส. ปูรฺว + อนฺน + ชาติ).
• อปรัณณชาติ    อะปะรันนะชาด น. “อาหารอื่น” คือ ถั่ว งา และผักต่าง ๆ (นอกจากข้าว). (ป. อปรณฺณ).
• คุณชาย    (ปาก) น. คำที่ใช้เรียกหม่อมราชวงศ์ที่เป็นชาย.
• ตํารวจตระเวณชายแดน    ตชด.
• ต่างชาติ    1) adj. ที่เป็นผู้มิได้ถือสัญชาติของประเทศนั้นๆ ชื่อพ้อง: ชาวต่างชาติ ตัวอย่างการใช้: เขาเป็นคนต่างชาติที่มาอาศัยและทำมาหากินในประเทศไทย 2) n. ผู้ที่มิได้ถือสัญชาติของประเทศนั้นๆ
• พิณชามิเซน    พิณซามิเซน
• บริเวณชายทะเล    ชายทะเล ชายหาด ริมทะเล
• บริเวณชายฝั่ง    ชายฝั่งทะเล
• ต่อสาธารณชน    ต่อธารกำนัล โดยกลุ่มชน โดยรัฐบาล โดยเปิดเผยแก่คนทั่วไป ในที่สาธารณะ ในนามของชุมชน