ตีฝีปาก คือ

• ก. อวดแสดงคารม.

• ตี     ก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง;
• ฝี     ๑ น. โรคจำพวกหนึ่ง เป็นต่อมบวมขึ้นกลัดหนองข้างใน เรียกชื่อต่าง ๆ กันหลายชนิด เช่น ฝีคัณฑมาลา ฝีดาษ ฝีประคำร้อย, ราชาศัพท์ว่า พระยอด. ๒
• ฝีปาก     น. คารมของผู้กล่าว, ราชาศัพท์ว่า ฝีพระโอษฐ์.
• ปา     ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
• ปาก     น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ
• ตีฝีปากกัน    ถกเถียง ประคารม ปะทะคารม โต้คารม โต้เถียง
• มีฝีปาก    พูดคล่อง มีคารมคมคาย เจ้าสำนวนโวหาร
• สู้ฝีปาก    ก. เถียงกัน เช่น สู้ปากเขาไม่ได้, สู้สีปาก ก็ว่า.
• มีฝีปากดี    น่าเชื่อถือได้ พอฟังได้
• ติดปาก    ก. ใช้คำใดคำหนึ่งบ่อย ๆ จนเป็นนิสัย.
• ต่อปาก    ก. เล่าสืบกันมา; พูดยันกันเพื่อสอบสวนฝ่ายผิดฝ่ายถูก.
• ต้องปาก    อร่อย ถูกปาก
• วลีติดปาก    คําพูดติดปาก
• ติดอยู่ที่ปาก    v. นึกไม่ออกโดยกะทันหัน ตัวอย่างการใช้: ชื่อร้านอาหารมันติดอยู่ที่ปาก
• ตีนถีบปากกัด    (สำ) ว. มานะพยายามทำงานทุกอย่างเพื่อปากท้องโดยไม่คำนึงถึงความเหนื่อยยาก, ปากกัดตีนถีบ ก็ว่า.

• เขาตีฝีปากแบบข้ากับเจ้าไม่ได้